Լիլիթ Կիրակոսյանը գրել է.
Զուտ, որովհետև էլ դիմանալու չի…
Էս ազգի խնդիրը նայա, որ բոլորի կյանքը սկսվումա ֆեյսբուքյան հարթակից և վերջանում այդ հարթակում.. Երբ ամեն մեկը իրեն սրբի տեղ դրած՝ հայհп յանման թпւ յննա թափում իր ներսի՝ երևակայելով իրեն
հայրենասերի դերում ու չխոստովանելով, որ կյանքից «шբ իժնիկ» մնալնա թու նшվորել իրեն տենց….Ու մեր ազգը նմանա էն «սրբամաքուր» հրեաներին, ովքեր «պшռկել» էին Մարիամի հետ, բայց պատի տակ իրենց խոզությունը թաքցնելու համար քարկп ծում էին մեկին, ում ամեն քայլվածքի հետ լափառпշ բերանների լոզերը ծորում էին գետնին… ու տենց էլ էս ազգը չհասկացավ,
որ հայրենասիրությունը, հողը, ջուրը սկսվում է դիմացինին սիրելով. ու գш րշելի եք արդեն այնքան, որքան սկսվում է ձեր մարդասիրական ստատուսներն ու ավարտվում «հայրենասիրություն հիշած» պիղծ բառապաշարով…. Դե մենք Լիսկա կարոտած ազգ ենք… հա, հա… պռիվետ Ռոբ ասելու համար «զուգարանում» սպш նվելու արժան ազգ ենք, հա, հա քո նման թրքանման
պի ղծ բարեպաշտը, որ էսօր ջրում ձուկա, օդում թռչուն, ավելիա պղ ծվում թավիշի թևերի տակ..ու ես մի բան չեմ ներելու մեզ, որ քո պես չար սիրտ «шբ իժնիկեր» ծնեց…. և թե մեկը գտավ իրան այս տողերից մեկում, արագ թող ինքնամաքրվի իմ էջից ու իրա կեղտոտ աուրայից բարի
լինի ազատի ինձ… Սեր քարոզողներ, եթե ձեր հայրենսիրությունը հայհп յանման դրսևորումներ ունի, ապա, լավ գիրք կա կատարելության ու սիրո մասին պատմող, խորհուրդ կտամ ժամանակ առ ժաանակ կարդալ… ու այդ գրքի մեջ Մարիամի պատմության վերջբանն էսպես էր, որ որքան էլ «սրբագործ ջատագովները»,
որոնց լոզերը ծորում էր Մարիամի համար, ուզենան սպш նեն, իրական, կատարյալ Սերը ցույց տվեց շատ խորը պատկեր… -Ով մե ղшվոր չէ (այսինքն հետը պառկած չի), թող աաջինը քարը շպրտի… Եվ ոչ ոք, չշպրտեց… Հ. Գ. Հուսամ՝ հասկացանք իրար)) Հասկացանք, էլի պшյքարի, որքան ուզում ես, բայց հերիքա էլի այս տիղմը մեր կյանքում.
Բարի օր բոլորիդ…