Ձեզ ենք ներկայացնում հարցազրուձցը Հայկ Ստեփանյանի հետ.
Պարոն Ստեփանյան, Մարի 1-ի իրադարձությունների ամենահիշարժան պահը ո՞րն է եղել, որ մինչ այսօր դա մտաբերում եք դուք.
-Մարտի 1-ը ինքն իրենով շատ ծանր օր էր ինձ համար։ Ես հիշում եմ Մարտի 1-ը հենց առավոտվա իրադարձություններից, ժամը 5-ից սկսած ու ժամը 5-6ի կողմերը մենք բերվեցինք օպերայի վերևի մասը՝ Սայաթ Նովայի վրա բերվեցին ոստիկանության զորքերը։
Ես այդ ժամանակ զորակոչված զինծառայող էի՝ շարքային։ Ինձ համար հենց այդ առաջին կադրն էր շոկային, որ ես չգիտեի ուր ենք մենք եկել, և մի պահ հասկացա, որ հատուկ ծառայությունների ուժ են կիրառում մարդկանց դուրս բերելու ազատության հրապարակից։
Իսկ երկրորդ շոկային պահը ինձ համար էդ պահին, իհարկե չէի տեսել, բայց մի քանի րոպե անց իմացա, որ իմ ընկերն է վիրավորվել, հենց նույն փողոցի վրա։ Ամենահիշաժան ցավալի պահը հենց դա էր։
Իշախանությունների կողմից ի՞նչ հրահանգ էր հնչեցվել, ի՞նչ պետք է դուք անեիք.
-Տեսեք, ոստիկանության զորքերը ինքնին պետք է լինեին այդ վայրում, մենք պետք է պատ կազմեինք։ Դա երեկոյան դեպքերի մասին է խոսքը, իհարկե առավոտյան չէ, առավոտյան մենք ազատության հրապարակ չենք մտել։
Հարցազրույցն ամբողջությամբ կարող եք դիտել տեսանյութում։