Մերի Տոմոյանը իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է.
«Գտնվում եմ ՌԴ-ում
Այս երկիրը շատ մեծ և հզոր է, գաղտնիք չի, որ նաև հարուստ իր ռեսուրսներով։ Սակայն նա չշտապեց հայտարարել արտակարգ դրություն, որ չկատարի իր պարտականությունները իր քաղաքացու նկատմամբ։ Կյանքը կարծես ընդհանում է իր հունով, չնկատելով այն հանգամանքը, որ դու պարտավոր ես նստել տանը, եթե ոչ, ուրեշն 4000 ռուբլի տուգանք կմուծես։ Իսկ քո աշխատավայրը բացելու պարագայում 300000 ռուբլի։
ՌԴ-ն ոչ մի կոմունալ ծախս չի վճարում, Ու բանկերին չի ստիպում ժողովուրդին վարկային արձակուրդ տալ։ Իր ժողովուրդի համար ինքնաթիռ չի հատկացնում անվճար տոմսերով, որ վերադառնան տուն ու բոմժի կարգավիճակում չմնան ուրիշ երկրներում։ Իսկ մեր աղքատ երկիրը տրամադրեց, ոչ մեկ անգամ, դրա հետ միասին ուրիշ երկրից վերադարձող մարդկանց 14 օր պահեց և պահում է մինչ այսօր ամեն հարմարություն ու սնունդ տրամադրելով, էլ չեմ ասում, մի այլ ջերմ վերաբերմունք ցուցաբերելով։
Ինչի համար այս ամենը գրեցի։
Շնորհակալ եղեք Հայաստանի Հանրապըտոթյան կառավարությանը։ Փառք տվեք Աստծուն, որ Նիկոլի թվին աշխարհ եկավ այդ վտանգը։ Դուք չեք էլ պատկերացնում թե ինչքան հոգատար ձեռքերում եք գտնվում։
Դիմում եմ այն մարդկանց, որոնք ծախվում և ծառայում են ներքին թշնամուն։ Կորոնավիրուսը մարզանք է գլոբալիստների համար, թող այս ամենը խաղ և պար չթվա ձեզ, սա դեռ ժուռնալն է։ Վերջ տվեք ձեր ծառայությանը! Թատրոնները փակ են, դերասանները տանը նստած, միմիայն դուք եք, որ բեմից չեք իջնում և թույն եք թափում։
Աստված հեռու պահի, եթե Հայաստանի մատը փուշ մտնի ում դռան շունն եք դառնալու? Ում եք պետք գալու? Ասեմ իմանաք, ոչ մեկին էլ պետք չեքգա!!!! Դուք դառնալու եք վտանգավոր թափոն, որից պետմ է !!! Խելքի եկեք, գնահատեք ու հարգեք!!!
Այս վտանգավոր մարտահրավերի ընթացքում ձեր պահելաձևը նման է բամբասանք և թուխտ ու գիր անող նախանձ տարեց կնոջ, որ մի ոտով արդեն դժոխքում է, փոխարեն զխճա, դեռ մի բան էլ վերջին ճիչը օգտագործում է վատություն անելու վրա, որի կյանքիգ հեռանալուց անց ողորմի ասելդ չի գալիս։
Այս համաճարակը ստիպեց մարդկանց այ նայել կյանքին։ Չապրել ուտելու կամ հագնելո համար, այլ աշխարհը զգալու ու ինչ որ բան տալու համար։
Սիրում եմ ձեզ, առողջ եղեք, բարին ձեր ու մեր հետ։
Կդիմանանք! Կգնահատենք! Կապրենք!»