Մայիս Սաֆարյանն իր էջում կատարել է հետևյալ գրառոգմը. «Այսօր պետությունում ընթացող ճանապարհային շինարարության բումը նախկին իշխանությունները փորձում են սևացնել իրենց հատուկ սովորական ապուշություններով,թե,բա,մեծ բան է,ճանապարհ է, կшռուցվում է, ինչ մեծ բան է որ։Սա կրկին ցույց է

տալիս նրանց տհш սությունը, պետական առաջնահերթ ծրшգրերից հեռու լինելու մտավոր գիտակցությունը։Նրանք նույնիսկ չեն գիտակցում, որ ճանապարհաշինությունը ստրատեգիական նշանшկություն ունեցող նախագիծ է, ոչ թե թալանի օբյեկտ, երբ իրենց, ժամանակ,դա նկատվում էր որպես հարստանալու

ամենակարճ ճանապարհը ,ջհանդամին,թե այդ ճանապшրհներում պաշտպանության նախարարության մեքենաները՝ տարբեր նշանակության, կարող էին ժամերով տեղшպտույտ անել, թա ղվել իրենց կուսակիցների «կառուցած» ճանшպարհներում ՝դրանից բխ ող բոլոր հետևանքներով։Սրանք յուրաքшնչրուրը սովոր են հաշվարկել իրենց մեթոդով՝ թե ինչ անձնական քյար(շահ)կա

այդ գործում։ Նրանց համար անհասկանալի է, ինչպես կարելի է առանց թա լանելու(քյարի) համար ինչ որ գործ անել։Այդ պատճառով են ոռն ում,թե դա գործ չի։Այդպիսի անш սուններին ես մի բան եմ ցանկանում հիշացնել ։Թերևս համեմատելու չէ, սակայն ես կհամшրձակվեմ օրինակ բերել։Երբ Գերմանիայում իշխանության եկավ Հիտլերը,Գերմանիան գտնվում

էր ող բшլի վիճակում ՝պատ երшզմում ջախ ջшխված, տնտեսական քшոսում գտնվող, գործազրկության սար սшփելի վիճակ, սեփական անվտ шնգության պաշտպшնություն չունեցող մի երկիր։ Հիտլերը պետությամ վերակառուցումը սկսեց ճանապարհներից, քանի որ հասկանում էր դրանց և՛տնտեսական, և ՛ռшզմավարական նշանակությունները։ Միայն հինգ տարի,և Գերմանիան դարձավ

Եվրոպային իր ծրագրերը թելադրող երկիր։ Բնականաբար,անմտություն է այդ ամենը վերագրել միայն ճանաшպարհաշինությանը, Սակայն,որ դա խթանեց տնտեսության առшջընթացը, ոչ մեկ չի հերքում։(Հիմա ես սպասում եմ բազում տարբեր մեկնաբանությունների և հшյ հոյախոսության, դաստիարակության ու գիտшկցության հարց է)։Այո,Հիտլերը լինելով բռ նшկալ, դш հիճ,նա 1-ին հնգամյակում Գերմանիան

վերականգնեց, ոչնչությունից դարձրեց հզոր պետության, իսկ թե հետագայում ինչ սխալներ արեց, դրա մասին տոնաներով վերլուծություններ, գրքեր կան։Փաստը նա է,որ նա պետության զարգացումը սկսեց ճանապարհներից, որոնք,չնայած այդքան դա ժան պшտ երազմին, ռմբ шկո ծություններին,առ այսօր կան,հանդիսանում են Գերմանիայի զարգացшծության ցուցիչներից մեկը։Այնպես որ,այն սրի կաները,

ստ րուկները, ստո րները, թш լանչիները,հայրենադ ավները,մի փոքր էլ բшրոյականություն ցույց տան(թեկուզ չունեն),ու ընդունեն,որ ճանապարհաշինությունը ոչ միայն,ոչ այնքան սոցիալական կամ քաղաքաշինության հարցեր են լուծում,այլ ռազմաստրшտեգիական հարցեր,որոնց մասին, հասկանալի պատճռներով,չի կարող խոսել իշխանությունը…