Վահան Քերոբյանը գրում է. «Առաջարկ իմ պետության կառավարությանը։ Պարզ է` գտնվում ենք պատ երազմի մեջ, բազում պետությունների առողջապահական համակարգերը գերլար ված են, իսկ տնտեսությունները` գլխա տված։ Բազում ստրատեգիաներ կան համաճարակի դեմ պայքարելու, Չինաստանի կամ Վրաստանի պես կապտագույն
մոտեցումից մինչև Բելառուսի, Շվեդիայի կամ Իրանի պես պարզ մոտեցումը, տնտեսական առումով էլ` ԱՄՆ-ի պես հարուստ երկիրը հեղեղելուց մինչև ՀՀ-ի նման չնչին օգնությունը։ Մենք մեր ճանապարհն ենք ընտրել ու այն արդար ուղի է։ Իրանի Ռուհանին ու Բելառուսի Լուկաշենկոն իրենց պետության քաղաքացիներին անկեղծ ասեցին. «Եթե փակվենք, ապա քաղծից բազմակի անգամ
ավելի շատ քաղաքացի կզո հվի, քան վարակից»: Եւ դա ճշմարտություն է նաև մեզ համար։ Եթե մեր առողջապահական համակարգը լիներ երկու տարի առաջվանը, երբ պետպատվերի 90 տոկոս գրպանվում էր մի կոնկրետ հիվանդանոցից, իսկ մյուսների մեջ մարդկանց
բուժվելու հերթը չէր հասնում և հիվանդանոցի դռան դիմաց մարդիկ կյանքեր էին կորցնում, ստացվում է մենք այսօր բեռ նատարներով էինք մարդկանց թա ղելու։ Պետք է ուղղակի մոմ վառել, որ գոնե երկու տարի հասցրել ենք քիչ թե շատ կարգի բերել 30 տարի բզ կտված ու գողացված պետությունը, որն այսօր բավականին հաջող դիմագրավում է արհա։ Ես բազում բաների հետ
համաձայն չեմ, մտածում եմ տնտեսական քաղաքականությունը վատն է, շատ պաշտոնյաների հանդեպ թերահավատ եմ, բայց մենք պատ երազմի մեջ ենք և արժի յուրաքանչյուրս մի շատ կարևոր հարցի մասին մտածենք` ԻՆՉՈՎ ՕԳՆԵՆՔ մեր Պետության ու մեր ընտրած ղեկավարին։ Եվ այսպես` ես իմ պետության կառավարությանն առաջարկում եմ ինձ 🙂 Ճիշտ է,
ես խիստ զբաղված աշխատանք ունեմ, և չորս երեխայով ընտանիք, բայց եթե որևիցե մեկը կմտածի, որ ես կարող եմ ինչ-որ տեղ ինչ-որ բանով օգտակար լինել, ապա ես պատրաստ եմ անվճար շաբաթական 1 օր տրամադրել այն օղակում, որտեղ
դրա կարիքը կա։ Եթե կան այլ այդպիսի մարդիկ, կարող են կիսվել այս գրառմամբ և/կամ + դնեն։ Իսկ ով էր ճիշտ, կամ ով էր սխալ, կպարզենք պա տերազմի ավարտից հետո, այժմ գերագույն հրամանատարին լսելու պահն է։ Բոլորին առողջություն»։