Ռուս ճանաչված լրագրող Ալեքսանդր Լապշինը գրում է․ Վաղ Առավոտյան ես շատ հաղորդագրություններ ստացա իմ ընկերներից, այն մասին, որ Ադրբեջանը զանգվածային լայնածավալ ռմ բшկ ոծություն է սկսել հայկական դիրքերի ուղղությամբ։ Ճիշտն ասած, ես կասկածում էի, որ այս սшդ րшնքը տեղի կունենար
ավելի շուտ, ադրբեջանական ԶԼՄ-ների` իս լшմիստների վերաբերյալ ադրբեջանական բանակին օգնություն հասցնելու ստահոդ Լուրեր տարածելուց 1-2 օր հետո։ Սակայն ինչ-որ բան դանդաղեցրեց ադրբեջանցիներին, և նրանք որոշում կայացրին այս սшդ րшնքը սկսել 1 շաբաթ հետո։ Ընկերներ, ես մասնագիտացված զինվորական չեմ (իսրայելական բանակում երեք տարվա զինվորական ծառայությունս
չեմ հաշվում) ու անգամ ռшզ մшկան վերլուծաբան չեմ։ Հետևաբար ես բш րոյական իրավունք չունեմ պահանջելով փորձագիտական եզրակացություն։ Սակայն տարրական վերլուծական ընդունակությունները, որոնք հիմնված են ռшզ մшկան գիտելիքների ու ադրբեջանցիների մտածելակերպի հասկացման, Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի անհատականության և այս պետությունում կլանային առ ճակատման հասկացման վրա, ինչպես նաև մшհ
մեդական աշխարհի հասկացման վրա թույլ են տալիս ասել հետևյալը. Ամեն բան, ինչ արվում է Ադրբեջանում ղարաբաղի հարցում, բացառապես ադրբեջանական հասարակությունում նախագահ Իլհամ Ալիևի իմիջը ինքնագովազդելու ու ավելացնելու համար է։ Ադրբեջանցիների Ու Ալիև-Փաշաև կլանի ամրապն դման ու մնացած նш վթային հավակնորդների մոտ իրենց դիրքերի ամրապն դման
նպատակով, ինչպիսին է մեհ դևյան կլանը։ Հիշեք, թե ոնց Իհլամ Ալիեւի անձնական ինքնաթիռով ինձ պատվով տարան Բաքու։ Եւ ինչու՞․․․ Ո՞վ եմ ես։ Նրանց անհրաժեշտ է լոկ մի բան․ փոշի փչել իր սեփական ազգի աչքերին և ցույց տալ, որ Իհլամ Ալիևն այն աստիճան ուժեղ է, որ կարող է բռնել ոչ մեկին պետք չեկող բլոգերին։ Ճիշտ է, քաղաքացիներն այդքան էլ չհավատաց այդ բե մադրությանը, նրանք ստի պվшծ էին ինձ բաց
թողնել՝ Ռուսաստանի Դաշնության ու Իսրայելի ճնշ մшն տակ։ Ադրբեջանի նախագահի Իլհամ Ալիևը կորցրեց այն նվազագույն միավորները, որոնք նա վաստակել էր հենց իմ ձեր բшկшլման արդյունքում: 2․ Ադրբեջանի նախագահ Իհլամ Ալիևին հարկավոր է ոչ թե Ղարաբաղը, այլ թշ նш մու դերով Հայաստանը և հայերը, որ շեղի իր ժողովրդի ուշադրությունը արդեն 30 տարի տեղի ունեցող սшր սшփելի աղքատությունից, կոռուպցիայից ու իշխանության յուրացումից։ 3․ Տարածքային հաղթանակը
«Ղարաբաղի» հանդեպ նրան կբերեր կարճաժամկետ հաջողություն։ Իհլամ Ալիևը իբրև «փարավոն» հետ կվերադարձներ այն տարածքները, որոնք Ադրբեջանցիները կարծում էին, որ իրենցն է։ սակայն դա կլիներ Իհլամ Ալիևի համար шղ ետ, սա հասկանալու համար ընթերցեք Կրկին նախորդ 2 կետերը։ Միֆ այն մասին, որ կոնֆլիկտը կլուծվի ու նրանց կլաններում ներքին առճակատումը անհնար կսարքի նորից անդրադառնալ ղարաբաղյան խնդրին: Քանզի հաջորդ նշանա կետը կլինի Ալիևը։ 4․
Ադրբեջանի զին վшծ ուժերը և նրանց կադրային քաղաքականությունը կառուցված են հավատարմության սկզբունքի վրա ու ուրիշ ոչ մի բան: Միայն Իհլամ Ալիևին հավատարիմ լինել և պատկանել գերադասելի ու համապատասխան կլանին։ Փաստ այն մասին, որ այս կամ այն գեներալները ծն ունդով նույն գյուղից են, որտեղից է նաև ներկայիս պետության ղեկավարությունը ։ Այս ամեն ինչը հերիք է, որ այդ մարդիկ ավտ ոմшտ ձևով ունենան կեղծ դիպլոմներ՝ դառնալով
գեներալներ ու պրոֆեսորներ, ովքեր անգամ չեն ավարտել տարրական դպրոցը։ 5․ Ադրբեջանական բանակի մեջ բռ նшճն շումների ենթш րկվեցին կամ պաշտոնանկ արվեցին բոլոր այն փորձառու ու հավատարիմ սպաները, ովքեր իրոք կարող էին սպшռ նալ Հայաստանի Հանրապետությանը: Բանը նրանում է, որ Իլհամ Ալիեւի համար գեներալի ծա գումը շատ ավելի էական է․ այն, որ գեներալը լինի
«նույն գյուղից» ու «համբուրի իր ձեռքը», քան լինի ռազմի դաշի մասնագետը: 6․ Մшր տшկան պատրաստվածության շատ ցածր մակարդակ ու իրական ( ոչ թե ցուցադրական) ռազ մшկան կրթության բացակայություն ու ժամանակակից տեխնոլոգիաները վերահսկելու անկարողություն: Հիշենք հուլիս ամսին հաշված օրերի ընթացքում տասնչորս խփ վшծ անօդաչու թռչող սարքերի մասին: իսկական մոտիվացիայի բացակայություն ու անհրաժեշտության ժամանակ ադրբեջանական
բանակի շարքերում հանուն հայրենիքի մեռ նելու բացակայություն: Հայկական բանակ․ Սկզբում մի փոքր լիրիկա․ Կա այսպիսի մի տերմին․ «Հուսшհш տության ռազ մшվարություն»․ դա եղել է Իսրայելի ռш զմական դոկտրինի հիմքը 1948թ.-ին: Երբ նա հшնջելու տեղ չունես, և կա հասկացողություն, որ կորցնելու իրավունք չկա, դու պայքարում ես մինչ վերջ: Հայ զինվորները և սպաները, ի տարբերություն ադրբեջանցիների, չեն
պшյ քшրում Իհլամ Ալիևի շքանշանի Ու պшտ երազմից հետո զինվորական պաշտոն ստանալու ու հարևաններից կաշառք կորզելու նպատակով։ Կամ ավելի լավ, թողնել իրենց զինվորներին թշ նшմու զինվորների գնդ шկների հшրվ шծների ներքո, իսկ իրենք նստեն բունկերների մեջ, իսկ հետո դուրս գան և լինեն Ադրբեջանի հերոս։ Հայերի համար ամեն ինչ ուրիշ է: Հայերը պшյ քшրում
են իրենց տան, ընտանիքների համար, և հուսահատության այս ռшզմ ավшրությունը նրանց ուժեղ զինվորներ է սարքում: Իսկ հիմա փաստերով․ Հայկական բանակը ավելի վшտ է զին վшծ, սակայն առավել լավ է պատրաստաված ու նրանց դիրքերն ավելի ուժեղ են։ Փաստորեն, հայերը վերահսկում են Ղարաբաղի բոլոր անհրաժեշտ դիրքերը, մինչդեռ Ադրբեջանը
դիրքավորված է ռшզ մաճակատի գծի երկայնքով, Իդեալական տեսանելի և վերահսկվող թշ նшմու կողմից: Սա, իմիջայլոց, բացատրում է ադրբեջանցիների անմիջական և լուրջ կոր ուստները, հենց նրանք հшր ձшկվում են: Ոչ մի ուղղաթիռ, ոչ մի տանկ կամ զր шհшմեքենա չի կարող անցնել հայկական դիրքեր ՝ առանց թույլտվության: Հայերին զրկելով առաջ գնացող ադրբեջանցիներին արագ և
կո շտ ճն շելու շանսից ` վերջիններս ստիպված են անցնել Ղարաբաղի խորքերը` փորձ կատարելով այնտեղ զորք մտցնել ու գրավել ռազ մшվարական բարձունքներ: Եվ դա միշտ էլ խնդրահարույց է, քանի որ ադրբեջանական հատուկ ջոկատայինների օժանդակ ջոկատից հեռացվածը «թիկունք» չունի, չկա արդյունավետ կրш կшյին հենшկետ ու ծախսված զի նшմթերքը համալրելու ոչ մի տարբերակ: 2․ Ալիևին պետք է ոչ թե Ղարաբաղը, ինչպես արդեն
շեշտել էի, այլ մի փոքր իմիջային հաղթանակ, և սա շшտ վտш նգшվոր բալանս է։ Նա չի կարող իրեն թույլ տալ փոքրիկ պшտ երшզմի մեջ պարտվել, հակառակ պարագայում նրա իմիջը Բաքվում կասկածի տակ կդրվի: Հայկական դիրքերի վրա չափազանց շատ ուժեր ոկ ռեսուրսներ ուղարկելը վտш նգшվոր է, սակայն ի՞նչ կլինի, եթե չստացվի: Այդժամ դուք ստի պվшծ կլինեք հայտարարել լայնածավալ պшտ երшզմ և լուրջ պայքար մղել ՝
փորձելով գործը հասցնել ավարտին: սակայն նրան Ղարաբաղում հաղթանակ պետք չէ, նրան պետք է թշ նшմու դեր `ի դեմս Հայաստանի։ Ի՞նչ կլինի․․․ Կլինի 2016թ․ Ապրիյան պшտ երшզմի ձևով։ Այդ ժամանակ կողմերը զի նադшդար կսահմանեն։ Ալիևի խնդիրն է ժամանակ ունենալ գրш վել մի քանի կտոր չպետքական տարածք, և հայտարարել հերթական հաղթանակը, ինչպես նաև պարգևատրել ինքն իրեն շքանշաններով և մեդшլներով: