Թեւոնյան Նոյ Լյովայի` ծնված 19.09.2001թ։ Նոյը, կամ ինչպես նրան դիմում էին ծառայակիցները` մեր «Ռազվետկի պոնչը», ծառայում էր Մատաղիտում։ Պш տերազմի առաջին իսկ օրվանից, խիզախորեն կռ վում էր թշ նшմու դեմ ։ Ցուցաբերելով զինվորին վայել խիզախություն,
պш տերազմի ամենաթ-եժ պահերին իր ընկերների հետ միասին փայլուն կատարում էին իրենց առջեւ դրված մщր-տական խնդիրը։ Հերթական առաջադրանքը կատարելիս Նոյը, ցուցաբերելով խելացի մшր-տավարություն, իր զինընկերների հետ միասին դուրս են բերում 10 զինվորի անենալի իրավիճակից։ Նոյը ուներ
մեծ սիրտ եւ չափազանց համեստ էր։ Էդպես էլ պш տերազմի ժամանակ, երբ տեսավ шյրվող մեքենան, որտեղ մնացել էր զինվոր, նետվեց կրш-կը, որ փրկի զինվորին` չնայած արդեն ուշ էր ։ Գովասանքի խոսքերին, թե դու հերոս ես, պատասխանել էր. «Ինչ հերոսություն, տասնութ տարեկան երեխեն ձեռքերիս մեջ մե-ռավ »
ինքն էլ ընդամենը 19 տարեկան էր։ Այդպիսին էր մեր Նոյը։ հերթական առաջանդրանքի ժամանակ հերոսաբար ընկավ ու անմш-հացավ ։ Հш կառակորդը խլեց քեզ մեզնից ֆիզիկապես, բայց մեր սրտերից քեզ խլել չի հաջողվի, դու միշտ կմնաս հայ ազգի մտքում ու սրտերում։ Հավերժ Փառք քեզ հերոս ջան, Հավերժ Փառք քեզ, ՆՈՅ ՋԱՆ…