Հովիկ Հարությունյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է․: Հարգարժան որդեկորույս Կարինե Տոնոյան, իսկ դուք գիտե՞ք, թե քանի զп հված /ցավոք սրտի/ զինվորի մայր կա ՀՀ-ում, Արցախում և 2 հանրապետություններից դուրս։ Իհարկե չեմ մեղադրի, որ չգիտեք, բայց․․․
Պատկերացնու՞մ եք, ամեն մի որդեկորույս մայր որոշի, որ լույսը դեռ չբացված, իր սուրբ պարքը համարի «դասեր» տալ երկրի ղեկավարի տիկնոջը։ Իսկ գիտեք, թե ինչ ա նշանակում երկրի գլխավոր հրամանատարի կնոջ ներկայությունը պш տերազմական գոտում։
Հասկանում եմ, որ ձեր համար էլ ա դժվար այդպիսի բան պատկերացնելը, քանզի դուք դա չէիք անի։ Հիշու՞մ եք, երբ Աննան հակառակ կճղակավոր մեհրիբանի՝ խաղաղության կոչեր էր անում։ Անշուշտ՛ հիշում եք։ Այդ կոչերին, մեր պп ռնկաբարո ընդիմադիր էգերն ու որձերը վայնասուն էին բարձրացրել, թե թշ նшմու պш տերազմական կոչերին Աննան խաղաղասիրական
կոչերով ա պատասխանում և անգամ նրան հրավիրում ա թեյախումի և մուղամ լսելու։ Պիտի ասեմ, որ Աննան այդ ամենը անում էր, որ խուսափեր այսօրվա պш տերազմից և ցավալի կп րուստներից: Աննա Հակոբյանը էդ բառանուհուն և մեր տեղական արտադրության ոչ պակաս անսեռ ընդիմահ բառաններին ապացուցեց, որ ինքը այո՛, խաղաղության
կողմնակից էր և կողմնակից ա, սակայմ եթե որևիցե կճղակավոր կփորձի իր խաղաղասիրությունը համարել թուլության նշան, ապա ինքը պատրաստ ա լինել իր զինվորի և գենելալի ուսակիցը։ Ձեր պատմական օրինակը ընդհանրապես տեղին չէր։ Խնդրում եմ ըմբռնեք, որ ձեզանից զատ կան մարդիկ, ովքեր ձեզանից ոչ պակաս գիտեն պատմությունը
թագուհի Էրատոյի և իր եղբայր Տիգրան Դ-ի մասին։ Խնդրում եմ չաղավաղել պատմությունը։ Էրատոն և իր եղբայր Տիգրան Դ-ն ազգին չեն լքել և չեն փախել։ Աննան, ձեր մեջբերած «պատմական» փաստից այնքան ա հեռու, որքան Շեքսպիրը «Դռուգ» սիգարետից։ Ապրեք խաղաղությամբ և առանց մш ղձի։ Խոնհարվում եմ ձեր որդու հիշատակի առջև։