Սոս Ջանիբեկյանը գրում է.
Ես 1-ին անգամ մш հվան հետ առնչվեցի 15 տարեկանում , երբ ապրում էի երրորդ մասում : Նույն հայաթից ընկերս`Արսենը , Մկան մականունով ինքնшս պшն եղավ : Հետո Հայրս Մш հացավ , արդեն հասուն տարիքում էի,օրվաս մեծ մասն անցնում էր մш հվան մասին մտորումներով,
ինչ է մш-հը ,ինչ որ մեկը կա ու այժմ չկա , հետո հասկացա ,որ չկար ,որ հիմա կա ու էլի չկա, հետո հասկացա ,որ երբ ես չկաի ինձ վատ չէր , հետո հասկացա, որ միայն վատ է մш-հացածի հարազատների համար , երբ խե ղդում է կարոտը ,
հարազատին տեսնելու փաթատվելու ցանկությունը, սակայն ի վերջո դրանք նյութական աշխարհի ու երկրային ես-ից բխող ցանկութններ են : Այժմ կան Անմш-հացած բազում ընկերներ և ախպերներ: Ես համոզված եմ, որ նրանք այնպիսի
հանգստության մեջ են , ինչպես մենք , երբ սш-րսափելի երազից հետո , անկողնում բացում ենք մեր աչքերը և հոգոց հանում: Ես այժմ վստահ եմ , որ իսկապես մեր հայ ՔԱՋ , ԽԻԶԱԽ, ՀԵՐՈՍՆԵՐԻՆ Աստվածային հավիտԷնականութեան մեջ , ԼՈւՅՍՆ է ժպտում: Ես վստահ եմ ,որ
հանուն մնացածների կյանքի և գաղափարի համար , Անմш-հացած Տղերքի Գնահատականը 5+ է երկնքում : Ես համոզված եմ ,որ երկրային պահանջից ու կարոտից զատ, ամեն պահ նրանք կլինեն ու կտաքացնեն հպարտությամբ իրենց հարազատների սրտերն ու հոգիները : Իսկապես ՀԵՐՈՍՈւԹՅՈւՆ է մш-հվան հետ առճակատ գնալ և մш-հվան
հետ ընկեր լինելը: Ես խոնարվում եմ և հպարտ եմ, որ ունեմ , ունեցել եմ նման Ախպերներ: Իմաստություն և տոկունություն բոլորիս , և համոզված եղեք ,նրանք երկնքից կլուսավորեն այն ճանապարհը ,որը պետք է մեզ հանի այս ցш-վոտ մղ ձшվանջից: Կյանքդ կյանքիս համար, կյանքս կյանքիդ գնով :
Սեր և Խաղաղություն բոլորիս: