Արտակ Իսոյանը գրառում է կատարել. Արցախի հերոս Դավիթ Գրիգորյան
Համոզված եմ՝ էս նկարը շատերդ եք տեսել, շատերդ՝ հպարտացել էս նիհար-միհար տղով, որ ոնց ա կարացել հերոս դառնա։ Ես դիտավորյալ եմ այս նկարով կիսվում։ Ես էն մարդու տեսակն եմ, որ սիրում եմ համեստ,
աչքի չընգնող, սակայն վիզ դնող ու գործ անող անձանց։ Նայե՛ք էս տղուն։ Նիհար, առանց բիլակների ու կաչոկի, բայց հզոր տղամարդ։ Չէ, տղա չէ, տղամարդ։ Էս տղու մասին շատ չխոսացին, ճիշտ ա հպարտացանք, սակայն չասվեց էնքան, չխոսվեց էնքան, ինչքանին արժանի էր։
Էն որ կինոներում լինում ա է մարդ, ով գլխավոր դերում չի, սակայն դու կինոն մենակ իրա խաթր ես նայում։ Իմ համար էս պш տերազմի դեմքը այ էս նկարն էր։ Ես պш տերազմը պատկերացնելուց կոնկրետ էս նկարն էի պատկերացնում։ Թե ոնց ա սովորական կուռաժիտ չըլնող,
համեստ տղեն ինքը վարում պш տերազմը, քանի որ կամանդիրների մենակ մի մասն ա էղել իսկական կամանդիր։ Էն որ բիլակներով ԱԺ են ջար դում, էն որ բիլակներով սպորտզալերում նկարվում են, էն որ յուրաքանչյուր
պաշտոնյայի կողքը մի 20 հատ բիլակավորներ են կանգնած, սաղդ ուշադիր էս տղուն նայեք։ Նիհար, համեստ, սակայն տղա, լոպազ խոսացող չէ, իրան ռեկլամ անող չէ, համեստ ու հաղթող, թուրքի դш հիճ, թուրքի համար 1 սպшռ նալիք, թուրքի սարսափը այ սենց տղեքն են։ Ու ես սաղ պш տերազմում ցուցակները կարդում էի, ու եսիմ խի էս տղու անուն ազգանուն
հայրանունը միշտ փնտրում էի, որ թուրքը չուրախանա, որ իրա դш հիճը էլ չկա։ Ու զп հվեց։ Զп հվեց, քանզի ինքը առաջնագծում թուրքի տիրոջ մերը էն բանից էր անում, իսկ հետևում տղամարդ չկա։ Ցш վում եմ, ախպեր ջան, ես քո կողմից էի, սակայն իմ սիրած հերոսն էլ կինոյի վերջում զп հվեց։