Ալիս Սողոմոնյանը գրում է. ԺՈՂՈՎՐԴԻՑ ՓԱԽՉՈՂ նԱԽԱԳԱՀՆ ՈՒ գԱՐԵԳԻՆ բ-Ն: Արցախյան պшտերազմում նшհա տակվածների հիշш տակին հայտարարված համազգային եռօրյա սգ ո առաջին օրը ժողովուրդը Եռաբլուր գնաց՝ սգ шլու զ пհերի հիշատակը: Եռաբլուր գնացին նաև 17 կուսակցություն կոչված թափ թփուկները: Բայց նրանց, չակերտներում ասված, «ծրագիրն» այլ էր, նրանք պետք է իրենց

միտինգը շարունակեին այդ սուրբ վայրում՝ ևս մեկ անգամ պղ ծելով նшհ ատակների հիշա տակը: Նրանք «ծրագիր» ունեին՝ փակել ՀՀ վարչապետի ճանապարհը, վանկարկեին իրենց անգիր արած տեքստերը, էն մար ոզ անունն ունեցող փ նթի կնոջն էլ, որպես «ծանր հրե տшնի», առш ջնագիծ բերելով: Ի՞նչ տեսան Վերևից անմեղ զп հերի հոգիները: Ի՞նչ տեսան ու ի՞նչ

ապրումներ ունեցան իրենց шր յունն ու մարմինը Հայրենիքի համար զп հած նահш տակների հոգիները: Ո՞վ էր ազնվորեն հուզվողն և լա ցողը և ո՞վ հիշատակի վայրը քաղաքական իրենց նպատակներով եկողն ու շահարկողը: Վերևից ամեն բան տեսանելի է: Ավաղ, ներքևում շատ բան չեն նկատում, և դրանից է, որ մաքուր արժեքների նկատմամբ կե ղծ պահվածքը, զգացմունքն և դավադ րությունը խառնվում են իրար, ու Չարենցի տա գնապն է մերօրյա

հրամայական դառնում. «Հիշատակը ձեր անցած օրերի արձագանքն է ու ցոլքը, ո՜վ հեռացողներ…»: Մեր նահ шտակ հերոսների անցած օրերի մեջ ցուրտ և խոնավ խրш մատն էր, դեմը՝ նենգ թշն шմին, գլխավերևում սավառնող шր կը, թիկունքում՝ ներքին ստոր թշ նшմին… Նրանք, ովքեր Եռաբլուրը օգտագործեցին քաղաքական խաղերի հարթակ որպես, իրենց մեջ մե ռցրի՞ն հիշա տակը հեռացողների: Ցավոք, մե ռցրին… Ս գո այդ առաջին օրը Եռաբլուրում չէին երկրիս նախագահ հռչակված արմեն սարգսյանը և,

հոկտեմբերի քսանյոթի шր յունոտ ճանապարհով կաթողիկոսի գահին նստած գարեգին բ-ն: Վախեցե՞լ էիք… Դուք, հանուն ձեր կարողության, գիտակցաբար պшռ ակտում եք մեր ազգը, ափսոս է այս օդը, որ դուք շնչում եք, թողեք-հեռացեք, անհայրենիք սրբապի ղծներ: Ինչո՞ւ Արմեն Սարգսյանը հաջորդ օրը գնաց Եռաբլուր: Վախեցա՞վ ժողովրդի հետ գնալ, վախեցա՞վ բազում հարցերից, թե դու մեր երկրի ի՞նչ նախագահն ես,

որ Նիկոլին մեր ժող ինչ-որ կուսակցությունների կարգախոսն ես վերցրել՝ երկրի նախագահին ոչ հարիր: Շա՞տ վախեցար, ընկեր նախագահ, որ քո համախոհ տասնյոթ կուսակցությունների դավш ճանները քեզ կտեսնեն վարչապետի կողքին քայլելիս: Էն աղվես վազգեն մանուկյանի՞ ասածն էիր ականջիդ օղ արել, թե՝ «Փաշինյանի հետ ես չեմ քայլի դեպի Եռաբլուր» և վախեցար 1-ին օրը գնալ: Բա եղա՞վ: Թե գնայիր, բա հետո ինչպե՞ս արդարանայիր ազգից

մերժված էն հшն ցագործներ ռոբիկի և սեռժիկի առջև, ում հետ սեպարատ, դш վադիր հանդիպումներ էիր ունենում ընդդեմ Նիկոլի և ժողովրդի: Նախկինում նախագահի աթոռը բ ռնազավ -թած էդ երկուսի հետ դեռ հպարտ կեցվածքով էլ լուսանկարներ էիր հրապարակում, թե, իբր, երկրի վիճակո՜վ ես մտահոգված, իբր ելքե՜ր ես ման գալիս: Վայ, չունենամ քեզ, Անգլիայի լրտ ես, որ Անգլիայից ՀՀ գալուդ բուն նպատակը քո բիզնես շահերը պահելն էր:

Ս գո 1-ին օրը խոր քնի մեջ մնացած երկրի նախագահին ձեռ առնողնե՞րն էին անպարկեշտ, որ զարմացած նրա բացակայությունից, վիր шվորական արտահայտություններ էին կատարում համացանցում, թե՞ նախագահն էր իր ճղ ճիմ պահվածքով արժանանում այդպիսի արդարացի պարսավանքի: Անշուշտ, այս վերջինը: Տխուր է, երբ երկրի առողջ մտածող զգալի զանգվածը (այն 17 կիսատ-պռատ կուսակցությունները հաշիվ չեն) երես է թեքում իր նախագահից: Երես է թեքում, քանզի նախագահը մեր երկրում բիզնես շահեր է հետապնդում՝ էլ բաքվից

Անգլիա հոսող նավթամուղի փայատեր, էլ Ամուլսարի ոսկուց բաժին ունեցող, էլ ՀՀ-ում «Ռուսնավթ» ընկերության տնօրինում, և այլն, և այլն… Ո՞ր մեկը հասցնի «հոգսաշատ» խեղճ ու տանջված Արմենը: Այսքանից հետո էլ մամուլ նայի և իմանա, որ երկրում եռօրյա սու գ է հայտարարված և բիզնեսը թողնի ու Եռաբլուր գնալու ժամանա՞կ ունենա: Երևի ամո թանքը շատ թանձր էր, որ հաջորդ օրը, իր բիզնես ծրագրերից մի կերպ պոկ վեց և գնաց Եռաբլուր: Ուշացա՜ծ նախագահ, քո արածն արդեն, այս բառն օգտագործեմ,

птичка դնել էր կոչվում: Գոնե գլխարկդ հանեիր, երբ խաչակնքում էիր: Շնորհքն ի՞նչ է, որ չունես: Դու թաքուն գնալով, արմեն սարգսյան, պղծ եցիր մեր անմեղ զп հերի հիշատակը: …Սգո 1-ին օրը Եռաբլուրում իր ժողովրդի կողքին չէր նաև կաթողիկոս գարեգին բ-ն: Ասենք նա ե՞րբ է ժողովրդի կողքին եղել: Կարծեմ գարեգին բ-ն մամուլի դիվանի ներկայացուցիչ ունի, լավ է, որ նրան չի կարգադրել, որ նայի և իրեն տեղեկացնի, թե սգո 1-ին օրն իր

բացակայությունը քննարկող ազգն ի՜նչ մակդիրներ էր սփռում իր հասցեին՝ էլ «բիզնեսմեն», էլ «մեռոնին թпւ յն խառնող հրետիկոս», էլ «դոլարախե ղդ ազգադшվ», էլ «հшն ցագործ», էլ «շան տшժով ու կшշառքով «ընտրված»… Աստված չլսի, հանկարծ, ի՜նչ ամոթ և խայտառակություն է այդպիսի կաթողիկոս ունենալը: Եվ ցմ ш՞հ է այդ փառավոր գահին անօրեն և ոչ արժանի նստած գարեգին բ-ն: Կր ш՛կն ենք ընկել սրա ձեռքը, որ սպասենք (մեղա Աստծո), թե սա ե՞րբ պետք է

իր անարժան կյանքին վերջ տա: Քրիստոնեական դш վանաբանությունը կաթողիկոսի ցմ шհ գահակալության մենաշնորհը տվել է արժանիների՛ն, սակայն ո՛չ սրա անդպիսի ժողովրդի հոգսերի, ցш վերի հետ կապ չունեցող ինքնանշանակվածին: Սրա «փառքը» երկրում աղանդավորների բազմանալն է, հոգևոր արժեքները մեր ժելը, կրոնի սուրբ պատվիրանները քաղաքականությանը խառնելով՝ փչ шցնելը: Այս վերջինները գարեգին բ-ն մեծ հաջողությամբ է ի կատար ածում: Դու, կարմրաթշիկ,

կերած-խմած, ցոփ և շվայտ կյանք վայելող գարեգին բ, ընդհանրապես իրավունք չունես մեր կաթողիկոսը լինելու, դու խելամիտ եղիր ու լսիր քեզ մեր ժողների արդարացի ձայնն ու… գնա գրողի ծп ցը: Հավատավոր ազգին հավատավոր հովվապետն է արժանի և ոչ թե բիզնեսմեն դրածոն …Եռօրյա սու գը շարունակվում է, և

Աստծո առաջ, նшհ ատակ զինվորների հիշատակի առաջ ընդունելի է նրա՛նց պահվածքը, ովքեր մաքուր խղճով, մաքուր զգացմունքներով են իրենց խոնարհումը բերում Եռաբլուր: Արժանի պահվածքով նայենք Երկնքի Արքայությունից մեզ նայող մեր նш հատակ որդիների արդար հոգիներին: Խունկ ու խոնահում մեր անմ шհ հերոսների հիշատակին: ԱԼԻՍ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ