Համլետ Մազմանյանը գրում է. Իսկ ես սպասում էի՝ մեր գեներալներից առնվազն մեկը ինքնաս պшն կլիներ, այն բանի համար, որ իր տղան պшտ երազմի ելքը որոշող օպերացիան, պրավալ տվեց՝ ինքն իր ոտքից խփելով, Իսկ ես սպասում էի՝ մեր գեներալներից առնվազն մեկը՝

ինքնшս պան կլիներ՝ Հադրութի ընկնելու համար, որ գնացել ու զորքին հորդորում էր լքել Հադրութը միևնույն է ծախած է։ Իսկ ես սպասում էի, որ մեր գեներալներից առնվազն երեքը, ինքնшս պшն կլինեին՝ Շուշիի դարպասները բացելու համար, որ փախան պш տերազմի դաշտից թողնելով զինվորին

ու հայրենիքի սահմանները բախտի քմահաճույքին։ Իսկ ես սպասում էի, որ մեր գեներալներից գոնե մի քանիսը, ինքնաս պшն կլինեն՝ մե ղքի զգացումից, որ հարյուրավոր զինվորներ մш հացան սաղավարտի և բրոնե ժիլետների բացակայության

հետևանքով, որի փողերով կառուցվել էին իրենց միլիոնավոր դոլարների հասնող դղյակները։ Իսկ ես դեռ սպասում եմ՝ մեր իշխանությունները կանցնեն գործի և օր առաջ կօգնեն նրանց՝ գնալ, այդ սպասված ինքնասպ шնությանը։ Իսկ ես դեռ սպասում եմ: