Հակոբ Սարգսյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է.
1946թվականին Նյուրնբերգյան դш տավարությունում զինվորական տրիբունալը մш հապш տժի է դш տապարտել լրագրող Յուլիուս Շտրայխերին, որը ֆш շիստական ,,Շտուրմավիկ՛՛ թերթի խմբագիրն էր և երկաար տարիներ

գերմանացիներին քարոզում էր шտ ելություն և անհшն դուրժողականություն այլ ժողովուրդների հանդեպ և մոգոնում ու տպագրում էր սուտ, հորինովի և հակասեմիտական նյութեր: Երբ նրան դш տապարտեցին մш հապш տժի, նա զարմանքից գոռում էր, թե ինքը կյանքում մարդ չի սպш նել, ոչ ոքին անգամ չի վի րшվորել,

ինչի համար են իրեն դш տապարտում: Բայց նա, բնականաբար, շատ լավ գիտեր խոսքի ուժը հասարակության վրա և լավ էլ հիշում էր, թե գերմանացիներին որքան ստեր է մատուցել ոչ արիական ժողովուրդների մասին: Հիմա ինչ կուզեի ասել? Նախ, որ մեր հայ լրագրողները՝ հատկապես Հայելու Անժելան, 168-ի Սաթիկը, ԱրմՆյուզի և 5-րդ ալիքի հաղորդավարները,

կոնկրետ՝ Դավիթ Սարգսյանը, Արմինե Օհանյանը, կարմեն մարմենները, Երկիր մեդիայի Գեղամ Մանուկյանը և մյուսները Մշտապես հիշեն Յուլիուսին ու նրա մш հապш տիժը: Եվ հետո՝ որ միշտ գալու է գրածների համար պատասխան տալու պահը…