Արմեն Երանոսյանն ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Ո՞վ է թուրքը. Չես ճանաչում թշ նшմուն` արդեն, իսկ պшր տված ես։ Ես թուրք ազգի պատմությունը շատ եմ ուսումնասիրել, նրա հոգեբանությունը , տվյալ ազգի կառուցվածքը նրա շարժող ուժը , ազգային դավանանքը։
Շատ բան թուրքերը ոչ թե ունեին այլ կառուցեցին իրենց թշ նшմիների թերությունը վերլուծելով։ Ահա տեսեք, թուրքը դш վաճան չունի ։ նրա պատմությունը զուրկ է դш վաճաններից ։ Ֆենոմենալ է չէ՞։ Սակայն ֆենոմենալ ոչ մի բան չկա։ Նրանք դш վաճանի գլուխը կտրում են, միանգամից, գիտեք խի, որ երբեք չխոսա նրա լեզուն։ Քանզի ամեն դш վաճան իր արդարացումն ունի։
Իսկ թուրքը չի ասում դш վաճանեց սուլթանին կամ վալիին, նա ասում է դш վաճանեց թրքությանն և կտ րված գլխի լեզուն էլ թրքությունը արատավորող ոչ մի արդարացում չի կարող բերել։ Թուրքը ունի թշ նшմի , մեր պահով դա հայն է։ Նա անշեղորեն գնում է հայի վերացմանը։ Թուրքը խելք չունի,
այլ ունի բնազդ` ավելի զորեղ քան խելքը , թուրքը ունի հզոր գայլի հոտառություն , նա թշ նшմուն ոչն չացնելու համար օգտագործում է յուրաքանչյուր թույլատրելի և անթույլատրելի միջոց , քանզի նա որսի գնացող գայլի պես բնազդով ասում է . թշ նшմի է , չպետք է ապրի։ եվ հոտառությամբ զգում է,որ երբ իրեն մե ղшդրեն ինքը թշ նшմուց վերցրածի որոշ մասը կտա մե ղшդրողին ու նրանք կմոռանան իր կողմից հո շոտված թշ նшմուն։ Մինչև կհզորանա ու այս անգամ կհո շոտի մե ղшդրողին։
Թուրքը գայլի նման երկար կարող է լիզել իր պարտության վերքը , ապա քինել , սպասելով մինչ իրեն հաղթող թշ նшմին իր գոռոզության մեջ կհասնի հիմարության և կպարծենա իր առանձնահատուկ լինելով։ Այդպես եղավ թե հույների թե Հայերի դեպքում։ Մինչ վի րшվոր թուրքը լիզում էր սեփական վերքը , Հայը և հույն իրենց հաղթությունը սկսեցին վերագրել Անհատին ու իրենց մշակույթին ։ Իսկ այդ ժամ թուրքը պա րտությունը վերագրեց իր բանակին Ու պետությանը ։
Ու վերազինելով բանակը ու պետությունը սովածի գա զանությամբ ժանիքներով փշրեց իր թշ նшմու ու անհատին ու մշակույթը։ Թուրքը հիանալի գիտի, որ անհատները մե ռնում են, բանակները ապրում, Մշակույթը ծառայում է , եթե երկիր կա ։ Իսկ եթե երկիրը թուրքինն է , ապա նրանում գտնվող ամեն մշակույթ կծառայի թուրքին ։ Թուրքը սպասում է , նա սպասում է , որ տեսնի ինչով է պարծենում իր թշ նшմին, Անհատներո՞վ , նա
յուրաքանչյուր միջոցով պшտ երազմի պես արատավորում է և այդ անհատներին ու նրանց նմաններին։ Մշակույթո՞վ , թուրքն ասում է Ինչու՞ կռ վել մշակույթի դեմ , քան դել և սրբել հետքը տվյալ մշակույթի։ Թողնել միայն թանգարանային նմուշ ու միայն այն դեպքում, եթե էդ թանգարանները թուրքիայում են։