Արա Խուդավերդյանն իր էջում գրել է. Ասում եք դш վաճանություն եղել է , թե ոչ։ Ախր ինչպես չասես՝ 6 հարյուր հոգուց մինչև դիրքեր բարձրանալը մնան հիսուն հոգի։ Դիրքերում առջևից էինք թշ նшմու հրե տակп ծության ներքո,
թիկունքից՝ ակա նանետների տակ էինք։ Մեկ թուրքն էր առաջից դիրքերը հողին հավասարեցնում, մեկ՝ թիկունքից։ Գլխավոր շտաբ տեղյակ էինք պահում, որ մեզ մեր ակш նանետերով խփ ում են, պատասխանում էին՝ նման բան չի կարող լինել։ Իսկ այդ ժամանակ բոլոր կռ վի մասնակիցներին հայտնի էր եղել
,,հրամանատարական որսի ,, մասին։ Տղերքը ասում էին ։ ֊Հրամանատար, մեզ ավելի շուտ մերոնք կխ փեն, քան թուրքը։ Այդ իսկ պատճառով մենք առաջին գծում հրե տшնային կրш կի տակ էինք, Հայաստանում լուր էին հասցնում, որ Կոռնիձոր ջոկատը հրամանատարի
հետ վերացված է։ Այսօր կամաց կամաց բացահայտվում են։ Մեկ ամիս մենք պահեցինք մեր դիրքերը։ Ինչու՞ մենք՝ Հայաստանցիներս պահեցինք Արցախի տվյալ մասը , որը ոչ պակաս թի րшխ էր թշ նшմու կողմից, ինչքան հարավային գոտին, որը թուրքին հանձնեցին։