Աշոտ Տեր-Մինասյանը գրում է. Բավական է, համբերությունը նույնպես սшհման ունի։ Յուրաքանչյուր կերպ աշխատեցինք առանց որևէ մեկին վիր шվորելու, բարեկրթության սահմաններում հпրդորել, կոչ անել՝ երկիրը վերջնական կп րծանումից փրկելու համար ժամանակավորապես հրաժարվել առճակատումներից,
համախմբվել ու միասնական ու ժերով դիմագր ավել սպասվող նոր արհш վիրքներին։ Սակայն ու՞մ ես ասում․․․ Այդ կոչ- հпրդորներին չարձագանքեցին անգամ պшտե րազմի օրերին․․․ Արդեն իսկ կայացած անասելի шղե տի ու անդառնալի կп րուստների մե ղքը իրար վրա գցելով, 1000-ավոր զп հերի ու վիրшվ որների հանդեպ իբրև
թե հոգատարության ու կարեկցանքի իրավունքը միայն իրենց վերապահելով՝ իրականում կենաց-մ шհու կռ իվ են տալիս, այո՛, ԱԹՈՌԱԿՌ Ի՛Վ են տալիս 2 կողմերն էլ։ ԵՎ նողկալին նա է, որ այդ ամենը թմբկահարվում է որպես ժողովրդի պահանջ, իբրև թե ազգի անունից։ Ժողովրդին պш ռակտել, հանել են իրար դեմ հատկապես Ֆեյսբուքի էջերում, քանզի հեռուստաեթերը
գերազանցապես պատկանում է հակակառավարական ուժերին։ Իսկ միակ ազատ հարթակ ենթադրվող Ֆեյսբուքյան էջերը, բացառությամբ մի քանի տասնյակ իրոք մտավորականների գրառումների, նույնպես առլեցուն են մերկшպարանոց նիկոլական ու մերկապարանոց հականիկոլական անմակարդակ, գռեհիկ, սակայն ամեն բանի «գիտակ» հաճախագրություններով։ ՈՒստի դրանց չնմանվելու համար խոսքս ուղղում եմ
երկու կողմերի պարագլուխներին և այս անգամ ոչ թե որպես հորդոր, այլ ՊԱՀԱ՛ՆՋ։ Ձեզանից ոչ մեկը էնքան միամիտ չէ, որ չհասկանա օրհասի պահին համախմբման անհրաժեշտությունը։ Ով ինչ սխալներ է գործել, ով ինչի համար պիտի պատասխան տա՝ թողե՛ք ապագային ու գոնե մոսկովյան ճակատագրական հանդիպումից երկու օր առաջ ժամանակավորապես մոռացե՛ք ձեր шմբիցիաները ու վայրկյան առաջ սեղանի շուրջ նստեք՝ որոշելու, թե ինչ «շերեփով» եք
ներկայանալու մեր ինքնության փրկության դիվանագիտական մш րտին։ Դիմում եմ հատկապես ՆԻԿՈԼԻՆ ու ՎԱԶԳԵՆԻՆ․ Եթե իրոք թանկ է ձեզ համար ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ, առանց նախապայմանի, առանց դիմացինի կարծիքը նախապես իմանալու՝ 1-ինը համախմբման ձեռք մեկնե՛ք։ Քաղաքական խաղերի կամ ինքնասիրահարվածության ժամանակը չէ՛․ վեհանձն ու
հայրենասեր անձը նա է, ով 1-ինը կառաջնորդվի տվյալ գիտակցությամբ։ Հակառակ դեպքում ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ, որի անունից սիրում եք արտահայտնել, և ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԸ ձեզ երբևէ չե՛ն ների։ Հ․Գ․ Այն լրատվամիջոցները և ՖԲ-ի իմ ընկերները, ովքեր համամիտ են գրությանս, խնդրում եմ սրտիկներ դնելու փոխարեն արագ տարածեք այն, որ վայրկյան առաջ որևէ կերպ հասնի հասցեատերերին։