Տիգրան Սիմոնյանը գրել է.
Յուրաքանչյուր տարիք ունի իրեն արժանի պահվածքը, կեցվածքը, խոսելու, արտահայտվելու տոնը, հագ ու կապը, նստել վեր կենալը ։ Այդպես է նաև որոշ մասնագիտությունների բնագավառում, օրինակ ՝ ուսուցիչները ։
Տեսնելով բոլորովին անծանոթ անձի , նրա խոսելաձևից , հագ ու կապից , մտածելու ու արտահայտվելու կուլտուրայից , անմիջապես կռահում ես , որ դիմացինդ ուսուցիչ է , մանկավարժ ։ Շատ է լինում , երբ մարդու ներքին կուլտուրայի վրա ազդում է այն ընտանիքը , որից ինքը
դուրս է եկել , կամ ապրում է , թէ ում ՞ աղջիկն է եղել , կամ ում ՞ կինն է հիմա ։ Իսկ երբ մարդ թքած է ունենում էս ամենի վրա , թքած է ունենում հոր հեղինակության ու ամուսնու վրա , իր ընտանիքի և երեխաների վրա , նա վեր է ածվում ամոնասովորական մի ճղճիմ , բանսարկու , լաչառ, անուղեղ մի արարածի , որի մոտ գերիշխում է հայրական տանից բերած , ամուսնական տարիներին պարարտացրած , զզվանքի արժանի կամակորությունը ։
Լուսանկարում պատկերված մարդանման արարածը , խղճահարությունից և նողկանքից զատ, այլ ոչինչ չի կարող առաջացնել մարդկանց մոտ ։ Երբ մարդ արարածը , իր հագ ու կապով ( չնայած ոչ հագ կա և ոչ էլ կապ ) , սովորական տարիքով կնոջից վերածվում է մե ռելի սդաչու , նմանից անհրաժեշտ է հնարավորինս հեռու մնալ , նա ընդունակ է ամենալկտի ստորության ։