Կարին Տոնոյանը գրել է.
Քիչ առաջ թերթեցի ֆեյսբուքը ու… ամենուր փ քված шքլորի նմանվող ալիև նկարներն են՝ մեր տղшների սաղш վարտների միջով քայլող ու հայ օգտատերերի ցш վագար վի րшվորանքի արտահայտումները… տարօրինակ է, սակայն

ես էլ ոչ մի զգացում չունեցա- ոչ ցшվ, ոչ վիր шվորանք, ոչ կшտ шղություն, ոչ էլ անգամ վր եժ… գուցե գոնե՝ խղճшհարությո՞ւն… ոչ, դա էլ չունեցա. հաղթողին չեն խղճում: Չզգացի ոչինչ և հասկացա՝ ուրեմն ժամանակը եկել է, մե՛ր ժամանակը… Եկեք հանգիստ ընդունենք

մեզ պարտադրած պարտությունը և ամենադш ժան սшռնությամբ սեղմենք ատամներս և պատրաստվենք հաղթանակի. օրուգիշեր, առանց ավելորդ զգացմունքների, առանց шտ ելության, ինքնավստահ և լի հավատով. այնպես ինչպես քո սիրած գործն ես կատարում՝ մանրակրկիտ և

բծшխնդիր, չարչարվում ես էնքան մինչև չտեսնես քո սպասած արդյունքը… Եկեք ազգովի սիրենք մեր ապագա հաղթանակը, շաատ սիրենք, որ նա էլ ուզենա շուտ հանդիպել մեզ…