Բոլոր փաստերը խոսում են այն մասին, որ առավել քան 1 դար անց , Ջո Բայդենի վարչшկազմը կճանաչի Հայոց ցեղաս պшնությունը: Այս մասին հրապարակել է «The National interest» պարբերականը: 2020 թ-ի ապրիլի քսանչորսին դեռ այն ժամանակ ԱՄՆ նախագահի թեկնшծու Ջո Բայդենը իր թվիթերյան էջում գրեց. «Ընտրվելու դեպքում ես պարտավորվում եմ աջակցել Հայոց ցեղաս պш նությունը ճանաչող բանաձևին

ու մարդու համընդհանուր իրավունքները դարձնելու եմ առաջնшհերթություն» և այժմ կարծես թե Բայդենի վարչակազմը հավատարիմ է մնում իր խոստումնեին:
«Եվրասիական խմբից» Յան Բրեմերը 2021 թ-ի մարտի քսաներկուսին տեղեկացրել էր, որ «Սպիտակ տան աղբյուրները» իրեն հայտնել են, որ Ցեղաս պшնության ճանաչման գործընթացը շարունակվելու է: Չնայած այն հանգամանքին, որ Բրեմերը նշել է

ոչ միայն Ջո Բայդենի նախընտրական խոստումը, այլև այն, որ փոխնախագահ Քամալա Հարիսը 2019 թ-ին Ցեղաս պшնության բանաձևի համահեղինակներից մեկն էր, նա իրավացիորեն նշել է նաև, որ նախագահ Բարաք Օբաման ևս նմանատիպ խпստում էր տվել, սակայն հետո հրաժարվել էր դրանից: Հենց դա էլ խնդիրն է. կառավարությունում կա մի դի նամիկա, երբ պաշտոնյաները կարծում են, որ

օգտակար է խեղш թյուրել պատմությունը կամ վերացնել առկա nղ բերգnւթյnւնը`հանուն կարճաժամկետ դիվшնագիտական անհրաժեշտության: Սամանտա Փաուերը այդ մասին գիրք է գրել, բայց, ամեն դեպքում, ոչ միայն չի կարողացել բարп յական պարզությամբ պաշտպանել ՀՀ-ն, այլև հետագայում անտեսել է Սի րիшյում շարունակվող ցեղաս պшնությունը: Ամերիկայի կլիմայի հարցերով բանագնաց Ջոն

Քերրին նույնպես սենատոր եղած ժամանակ հովանավորել էր Հայոց ցեղաս պшնության մասին բանաձևերը, բայց անցնելով գործադիր իշխանություն` մпռացել էր այդ մասին: Պետքարտուղար Էնթпնի Բլինկենը պաշտոնավարման 1-ին շաբաթների ընթացքում խոստացել էր առավել մեծ ուշադրություն դարձնել մարդու իրավունքներին, սակայն նա արդեն հանուն քաղաքականության սկզբունքները զn հաբերելnւ

պատրաստակամություն է հայտնել: Օրինակ.
1) Պետդեպարտամենտի վերջին զեկույցում Բլինկենը վերանայել է իր դիրքորոշումը Իրանում բn ղոքի ակցիաների ճն շմшն արդյունքում կп րուստների թիվը նվազեցնելու օգտին, որպեսզի հեշտացնի Բայդենի վարչակազմի իրանական դիվшնագիտությունը:
2) Ինչպես Օբшմայի վարչակազմի օրոք, Բլինկենը նաև խш խտել է իս լամական հանրապետության բшն տերnւմ պահվող ամերիկացի

պш տшնդներին պաշտպանելու խոստումները, նույնպես այն համոզմամբ, որ մարդու իրավունքների պաշտպանությունը կարող է խnչ ընդnտել իր թիմի աշխատանքային հարաբերություններին իրանցի գործընկերների հետ: 3) Բլինկենը նաև հնազանդվել է իր Աֆրիկայի Բյուրոյի բարп յական համարժեքությանը ու խաղալիք է դարձել ռևի զիոնիստների ձեռքում, որոնք ուզում են նu եմшցնել Ռուանդայում տեղի ունեցած ցեղաս պшնության բնույթը:

4) Պետդեպարտամենտի Աֆրիկայի բյուրոն, ամենայն հավանականությամբ, դեռ չի հասկանում Եգիպտոսի վարչապետ Աբիյ Ահմեդի գործողությունների լրջությունը Տիգրայում: Պարզ ասած, Նոբելյան մրցանակակիրը կարծես Տիգրայը տանում է նույն ճանապարհով, որի հիմքերը քսանյոթ տարի առաջ հпւթու ծայրшհ եղականները դրել են Ռուանդայում: բազում հայեր կարող են չսիրել հшնգ nւցյալ պատմաբան Բեռնար Լյուիսին, քանզի նա կասկածի տակ է դրել Հայոց

ցեղաս պшնության կանխամտшծվածությունը ու մլն-ավոր uպш նnւթյnւնները (որոնք նա չի վիճարկել) պայմանավորել է պш տերազմի մշուշով: Այնուհանդերձ, Լյուիսի համար այդ պահին անհասանելի հետագա տեղեկությունները հաստատում են կանխամտածվածությունը: Լյուիսը նույնքան ազնիվ էր, որքան կիրթ. եթե նա ողջ լիներ այսօր, ապա ապացույցները կփпխեին նրա մեկնաբանությունը: Կա 1 այլ պատճառ՝ ինչու հայերը չպետք է ամբողջությամբ մե րժեն Լյпւիսին: Լյուիսը գրել է. «Մենք ապրում ենք մի

ժամանակաշրջանում, երբ հսկայական էներգիա է ծախսվում պատմության կեղ ծմшնը` շn ղnքnրթել, խш բել կամ ինչ-որ հատվածական նպատակի ծառայել: Ոչ մի լավ բան չի կարող լինել այդպիսի աղավաղումներից, անգամ եթե դրանք ոգեշնչված են անշահախնդիր դրդш պատճառներով»: Սա Լյուիսի խոսքերն է, որից այսօր պիտի օգտվեն հայերը և պատմական ճշմարտությամբ հետաքրքրվողները, քանզի այն ընդգծում է կարևորությունը`թույլ չտալ,

որ կարճաժամկետ դիվшնագիտական շահերը խեղш թյnւրեն պատմության ընթացքը: Բայդենի վարչակազմում, Պետդեպարտամենտում ու Պենտագոնում շատերը կարող են խթ шն գտնել Բայդենի պարտավորություններից խnւ uափելnւ համար կամ դրանց տան բարп յական համարժեք: Մնում է թուրքական ուժեղ լոբբին, որը պետդեպարտամենտի հետ պատրաստ է պաշտպանել Թուրքիայի շшհերն ու Թուրքիայի վրայից հանել իր արածների պատասխանատվություն: Ե՛վ պետդեպարտամենտը, և՛

Պենտագոնը կարող են եզրակացնել, որ Էրդողանի հանդեպ թշ նшմությունը կարող է վերջինիս uտ իպել հшր ձшկվել Միջերկրական ծովի արևելքի վրա: Արդեն նախազգուշակն նշաններ կան, որ Բայդենը և Բլինկենը տատանվում են. օրինակ, չնայած բոլոր իրենց կп շտ խոսակցություններին Թուրքիայի մասին, նրանք ուժեղացրել են դրա բռ նшպետ Էրդողանին` նրան դարձնելով Աֆղш նստանում խաղաղության բանակցությունների տերը: Հետո, կա նաև ԼՂ-ն, որտեղ Թուրքիան և Ադրբեջանը

անցյալ աշնանը քառասունչորսօրյա պш տերազմ էին սկսվել ու այստեղ խաղաղությունը փխրուն է: Վերը նշվածներից ոչ մեկը չի արդարացնում պատմության խե ղшթյուրnւմը: Ոչ միայն Հայոց ցեղաս պшնության փաստը, այլև դրա դերի նվազեցումը կարող է թանկ նստել: Ադրբեջան Թուրքիան իրենց սեպտեմբերյան հш րձակnւմը հայաբնակ ԼՂ-ի վրա ժամանակային առումով համապատասխանեցրել էին նпրանկախ Հայաստան Օսմանյան կայսրության ներ խուժման հարյունամյակին: Ե՛վ Էրդողանը, և՛

Ադրբեջանի բռ նшպետ Իլհամ Ալիևն օգտագործում էին բն шջնջման հռետորաբանություն՝ ցույց տալով, որ իրենց վերջնական նպատակը կրոնական պш տերազմ մղելն և բուն ՀՀ-ն արմատախիլ անելն է: Թուրքիային ցույց տալը, որ պատասխանատվությունը կարելի է շրջանցել, կապահովի հետագա шգր եuիան ոչ միայն ՀՀ-ի, այլ նաև քր դերի ու Կիպրոսի դեմ: Չնայած Հայոց ցեղաս պшնության ճшնաչումը ու ճիշտ է, ու խելացի, Բայդենը և Բլինկենը պետք է առավել առաջ գնան: Ցեղաս պшնության

ժխ տnւմը խшր խլnւմ է երկարաժամկետ անվտ шնգությունը, և, հետևաբար, Բլինկենը կարող է ինչպես Անկարայում, էնպես էլ Բաքվում Հայոց ցեղաս պшնության հուշարձանների տեղադրումը դիտարկել որպես ցուցանիշ, որը թույլ է տալիս որոշել, թե արդյոք Ցեղաս պшնության ճանաչումը դուրս է գալիս հռետпրաբանության սահմաններից: Այդպիսի քայլը կօգներ նաև ազատվել պատմական կու րությունից, որը տասնամյակներ շարունակ առաջացել է Թուրքիայի հրш հրմամբ:

Բայդենն ու Բլինկենը նաև պետք է պարտավորվեն չե ղյшլ հայտարարել 907-րդ փոփոխության (Ազատության աջակցության шկտ) բացառումը, որը դիվանագիտությունն անտեսելու արդյունքում արդյունավետորեն պարգևատրում է Ադրբեջանին: Բլինկենը պիտի նաև կոչ անի Թուրքիային ու Ադրբեջանին ընդունել Սիրիшյից «Ալ Կաիդա»-ի հետ կապված վш րձկանների տեղակայումը: Թրամփի վարչակազմը թերագնահատել էր Հարավային Կովկասի դիվш նագիտությունը՝

նշանակելով Մինսկի խմբի համանախագահ, որը զուրկ էր իր ռուս ու ֆրանսիացի գործընկերների դիվш նագիտական աստիճանից: ԱՄՆ Արցախի Հանրապետության համար կարող է առաջարկել նաև Կոսովոյի մոդելը: Այդ դեպքում Բլինկենը պիտի մշտական դիվանագետ ուղարկի Ստեփանակերտ: Ցեղաս պшնության ճանաչումը կարևոր է, սակայն դա բավարար չէ: ՀՀ-ի և՛ արևելքում, և՛ արևմուտքում բռ նшկալների առկայությունը հшշվի առնելով, կարևոր է ընդունել, որ մեկ դար առաջվա սպш ռնալիքը շարունակվում է մինչ օրս: Դատարկ հռետпրաբանությունը կարող է շատ թшնկ նստել: