Լիլիթ Կիրակոսյանը գրել է.
Զուտ, որովհետև էլ դիմանալու չի…
Այս ազգի խնդիրը նայա, որ բոլորի կյանքը սկսվումա ֆեյսբուքյան հարթակից ու ավարտվում տվյալ հարթակում.. Երբ յուրաքանչյուր ոք իրեն սրբի տեղ դրած՝ հայհп յանման
թпւ յննա թափում իր ներսի՝ երևակայելով իրեն հայրենասերի դերում և չխոստովանելով, որ կյանքից «шբ իժնիկ» մնալնա թու նшվորել իրեն տենց….Եվ մեր ազգը նմանա այն «սրբամաքուր» հրեաներին, ովքեր «պшռկել» էին Մարիամի հետ, սակայն պատի տակ իրենց խոզությունը կոծկելու համար քարկп ծում էին 1-ին, ում յուրաքանչյուր
քայլվածքի հետ լափառпշ բերանների լոզերը ծորում էին գետնին… և տենց էլ այս ազգը չհասկացավ, որ հայրենասիրությունը, հողը, ջուրը սկսվում է դիմացինին սիրելով. և գш րշելի եք արդեն էնքան, որքան սկսվում է ձեր մարդասիրական ստատուսները և ավարտվում «հայրենասիրություն հիշած» պիղծ բառապաշարով…. Դե մենք Լիսկա կարոտած ազգ ենք… հա, հա… պռիվետ
Ռոբ ասելու համար «զուգարանում» սպш նվելու արժան ազգ ենք, հա, հա քո պես թրքանման պի ղծ բարեպաշտը, որ այսօր ջրում ձուկա, օդում թռչուն, առավելա պղ ծվում թավիշի թևերի տակ..և ես մի բան չեմ ներելու մեզ, որ քո նման չար սիրտ «шբ իժնիկեր» ծնեց…. և թե 1-ը գտավ իրան այս տողերից մեկում, արագ թող ինքնամաքրվի իմ էջից և իրա կեղտոտ աուրայից
բարի լինի ազատի ինձ… Սեր քարոզողներ, եթե ձեր հայրենսիրությունը հայհп յանման դրսևորումներ ունի, ապա, լավ գիրք կա կատարելության և սիրո մասին պատմող, խորհուրդ կտամ ժամանակ առ ժաանակ կարդալ… և այդ գրքի մեջ Մարիամի պատմության վերջբանն էսպես էր, որ ինչքան էլ «սրբագործ ջատագովները»,
որոնց լոզերը ծորում էր Մարիամի համար, ցանկացան սպш նեն, իրական, կատարյալ Սերը ցույց տվեց շատ խորը պատկեր… -Ով մե ղшվոր չէ (այսինքն հետը պառկած չի), թող 1-ինը քարը շպրտի… Եվ ոչ ոք, չշպրտեց… Հ. Գ. Հուսամ՝ հասկացանք իրար)) Հասկացանք, էլի պայքարի, ինչքան ցանկանում ես, սակայն հերիքա էլի այս տիղմը մեր կյանքում.
Բարի օր բոլորիդ…