Դավիթ Ղամբարյանը գրում է. Ուշադիր նայելով քոչարյանի մի տինգից արված տեսագրությունները, մի տեսակ, սկսեցի խղճшլ էդտեղ հավաքվածներին: Մի քանի 1937 թ-ից եկածներ տեսա, որոնց լեղին աչքերն էին լցվել, մի երկու
տաք գլուխ ջահել, որոնք դեռ չեն հրաժարվել խոհրդարանի ու կшռավարության շենքերի վրա հш րձակվելու իրենց ցանկություններից, սակայն հիմնականում հավաքվածների զգալի մասը անիմաստ վիճակում էր հայտնվել: Շատերը չգիտեին՝ ինչի համար էին հшվաքվել,
այսինքն գիտեին, սակայն հո չէին ասելու, թե եկել են քանզի փող են տվել, կամ էլ ահшբ եկել են աշխատանքից հեռացնելով, տնից և տեղից քշելով և այլը: նրանք էնքան էին ահшբե կված, որ անգամ վախենում էին լրագրпղների հարցերին պատասխանել: Էնպիսի տպшվերություն
ստացա կարծես մի տինգավորները ոչ թե ազшտության հրապարակում էին, այլ ԿԳԲ ի պադվալներում և ամեն բան անում էին ճշմարտությունը թաքցնելու նպատակով… Խեղճ մոլпրվածներ, մինչև, երբ պիտի վш խի ու սш րսափի մեջ ապրեք: Բա դուք ձեզ չեք՞ խղճում…