Թամարա Մելքոնյանը գրել է.
Ասե՞մ ինչի ենք ազգովի գե րի, քանզի դու հш նցավոր թույլ ես, քանզի հույսդ ռուսն է, քանզի քեզ պարզած ձեռքերին ձեռք չես մեկնում, քանզի ասել է քեզ մաշցնելու է մինչև քոքը, քանզի եթե քաքին պետք է ձեռք տայիր,

այնպես անեիր, որ հոտ չգար, չկարողացար, քանզի կողքիններդ էլ քեզ պես թույլ էին կամ էլ դш վաճաններ, գեներալներ սարքեցիր, հետո ասեցիր գեներալները դш վաճան են, սակայն ոչ մի բան չարեցիր դш վաճաններին պատասխանատվության ենթարկելու համար, իսկ

մենք քեզ յուրաքանչյուր հնարավորություն և վստահություն տվել էինք,, շատ քանզիներ կան,, դե հիմա գնա և մինչև քոքդ մաշվի, ռսին հավատա, շարունակիր մեզ չնկատել: Սակայն մենք ափսոս ենք, շատ ափսոս ենք,տու ժվում ենք քո թույլության, գավառամիտ քաղաքականության պատճառով, ոնց որ գիժ

սկեսուր լինես, բոլոր հարսներիդ իրար խառնած և դրանից հաճույք ստացած,,,Մեր քոքն է մաշեցնելու
Թույլ ես, շատ թույլ ես, իսկ մենք մե ղшվոր ենք և տпւ ժված,,, Յոնջա կերեք, հողն ափսոս է