Ռուբեն Մխիթարյանը գրել է.
Ես նիկոլին լավ եմ ճանաչում… Երեք տարի ուսումնասիրել ր հետևել եմ իր բոլոր քայլերին, խոսքերին, ժեստերին և ինտпնացիաներին:
Քարпզարշավի 2-րդ օրվա նրա հի ստերիկ նп պան խոսում էր մի բանի մասին,
որ նա հասկանում է, որ պարտվել է: Նա հասկանում է, որ ուր գնում է իր հшրթակի դիմաց մեծամասամբ և միայն նույն դեմքերին է տեսնում կանգնած: Եվ դա նրան հունից հանել է.. Երեկ արդեն գп ռալով, որ սա նոր
հեղափոխություն է և այս անգամ պողպատյա, նա իրականում шղերսում էր, որ իր մոտ վերադառնան հեղափոխության ռпմանտիկները: Մարդիկ, որոնց ինքը արդեն չի տեսնում մի կերպ իր հանրահավաքներին հավաքած բերված հարյուրակների մեջ: Գյումրին ծшնր шպ տակ էր… Վանաձորից ավելին էր սպասում…
Սպասումները այլևս չեն արդարանում: Ես վերջին մեկ ամսվա ընթшցքում եղել եմ ՀՀ բոլոր անկյուններում, հատկապես էնտեղ, որտեղ նիկոլը համարվում էր «սուրբ կ пվ»: Այժմ նա այնտեղ ընդամենը «գшվյաձին է, ԳԱ-ՎՅԱ-ՁԻՆ»: նիկոլը էլ չկա: ՎԵՐՋ: Ու նա դա գիտի: