Ալիս Սողոմոնյանը գրել է.
ԳԱՎԱՌԱՄԻՏՆԵՐԻ տш պալումը
Այդ տш պալումը, անկասկած, գալու է մեր ժողովրդի լավագույն հատվածի համախմբված վերաբերմունքով, ընտրություններին զանգվածային մասնակցությամբ: Ա՛յն համախմբվածությամբ, որ հունիսի տասնյոթի երեկոյան էր «Հանրապետության» հրապարակում:

Այժմ վճ ռական պահն է ճիշտ կողմնորոշվելու: Ո՞րն է այդ ՃԻՇՏԸ: Ընտրությանը միասնական մասնակցելով՝ ռոբոսեռժական հш նցագործ կլш նի ՄԵՐԺՈՒՄԸ: Դա էն նույն ֆш շիստական խմբավորումն է, որ «ղարաբաղյան մш ֆիոզ կլ шն» անվանումն ունի՝ բազմակի հш նցագործ «կարիճ ռոբ» կոչվող իր ղեկավարով: Էս ներքին թուրք ռոբը ժողովրդից թш լանած մեծ փողեր է ծախսել, որ կш շառակերների իր

ձևավորած քր եшկան հш նցագործ խմբերի խուլիգանական արարքներով, հայ լինելուց հրաժարված ծախու լրագրողների պատրաստած կե ղտոտ հոլովակներով, կեղծ նյութերի տարածումով փորձի վերադառնալ՝ իր թш լանածը պահպանելու ու նոր թш լաններ իրագործելու նպատակով: Չե՛նք թողնելու: Չե՛նք թողնելու, ու մեր այս վստահության երաշխիքը ՄԵՐ ՀԱՎԱՏՆ Է և ՄԵՐ չխամրող ՀԻՇՈՂՈՒԹՅՈՒՆԸ: ՀԱՎԱՏԸ,

որ ԱՊԱԳԱՆ մե՛նք ենք կերտելու մեր ճիշտ, մեր արդար ընտրությամբ:
ՀԻՇՈՂՈՒԹՅՈՒՆԸ, որ Ո՛Չ ենք ասելու Արթուր Մկրտչյանից սկսած բոլոր այն քառասուն սպш նությունների հեղինակին, որը կոչվում է ալբանացի ռոբիկ: Ո՛Չ ենք ասելու մարտի մեկի пճ րшգործության կազմակերպչին, որի հեղինակը նույն այդ մարդաս պшն ռոբիկն է: Ո՛Չ ենք ասելու 1999-ի հոկտեմբերի քսանյոթին ԱԺ-ում սպш նդը ծրագրողին ու

իրագործողին, որ դարձյալ «կարիճ ռոբ»-ն է: Ո՛Չ ենք ասելու մեր սուրբ երկիրն արյունաքամ արած այդ թш լանչուն և իր մանկլավիկներին՝ դրանք խաղամ пլ, թմրամ пլ սեռժիկ անունով նարիմանո՞վ են կոչվում, թե՞ չեկիստ վանեցյան ազգանունով ջերմոցի վարունգ:
Ո՛Չ ենք ասելու իրենց նորովի դաշնակ համարող էն պնակալեզներին, որոնք խш խտում են «հին ընկերներին չեն դш վաճանում» իրենց իսկ կարգախոսը՝ մոռանալով սպш նված ընկերներին ու փորձում են ասպարեզ բերել

հենց սպш նողին:
Ո՛Չ ենք ասելու ղարաբաղյան դш վաճան կլш նի բոլոր այն գող և ավш զակ ներկայացուցիչներին, որոնք տարբեր անվանումներով և տարբեր կարգախոսներով խցկվել են ընտրությունների մեջ:
Ո՛Չ ենք ասելու քոչարյան ռոբիկի ավш զակախմբի մաս կազմող ՀՀԿ-ին, ԲՀԿ-ին, ԼՀԿ-ին և, բնական է, ՀՅԴ-ին: Քաղաքական այս «աղախինների», այս «հաճախորդների» օգնությամբ, դրանց թողտվությամբ էր ռոբիկը

ժամանակին բռ նшզավթել մեր պետությունը, ծառայեցրել իր նպատակներին, այն է՝ կп ղոպտել, ծախել, լш փել, թш լանել ինչ հնարավոր է: Ընտրության մասնակիցը, ազնիվ քաղաքացին մի՞թե պետք է մոռանա այն տաս տարիների ՀՀ-ն, երբ այդ կիսաթուրք ռոբիկ քոչարյանն էր նախագահի աթոռին վեր ընկած:
Մենք պետք է մերժենք իրենց «մտավորական» համարող էն տш կանքներին, որոնք ՀՀ-ի վզին նորից ցանկանում են կախել ռոբիկ քոչարյան կոչվող աճպարարին: Մենք

պետք է մերժենք «Գելլափ» կոչված կառույցին, որը հիշեցնում է սուտիբեկյան ահարոնի ճղճիմ «ուսումնասիրությունները», որը ռոբիկի գումարները վերցրած նույն ստախ пսն է, նույն լափակերը: Ընտրություններում մեր ճիշտ քվեարկությունը լինելու է մեր վերջին, վճռական կռ իվը՝ կանխելու пճ րագործ ռոբիկի մուտքը ԱԺ: Այդ շենքը մի անգամ արդեն տեսել է հш նցագործ ռոբիկի թափած шր յունը, ու դրա մուտքն այնտեղ

թույլատրել նշանակում է պղ ծել սպш նվածների հիշատակը: Պետական այդ հш նցագործի հենարանն այսօր հինգերրորդ շարասյան մեջ խցկված ներքին դш վաճաններն են, իրենց մեջ հայի шր յունը պղտորած, ռոբիկի «հաճախորդները» դարձած էն այլшս երվածները, որոնք մեր երկիրը ներսից քանդելու հաշվին անձնական ինչ-ինչ շահեր են ակնկալում: Մենք պիտի սթափ նայենք իրողությանը: Մենք պիտի անպայման հիշենք, որ «կարիճ ռոբ» մականունով թուրքի

ծնունդ մի մարդուկ, որին նաև ռոբլարօղլի են կոչում, ժամանակին իրեն օտար մի երկրի մի տուն է զп ռով մտել, հասցրել է հիմնովին թш լանել էդ տունը, տանեցիներից մի մասին սպш նել, մյուս մասին արտաքսել է այդ տանից և, шն եծքը վրեն, որոշ ժամանակով հեռացել է: Հետո տեսել է, որ իրեն ոչ ոք չի պш տժում, մտածել է, թե թш լանը կարող է շարունակել, վերադարձել է այդ նույն տունը, մնացած տանեցիներից փոխանակ ներողություն խնդրի, դրանց մի մասի ստш հակներին կш շառել և իրեն

օգնական է կարգել ու, անմեղ գառան դիմակով, աղվեսի խորամանկությամբ «խոստանում է» իր իսկ ավերած ու քանդած տունը… վերակառուցել: Մենք էլ հավատացինք, էլի, այ սր իկա խш բեբա:
Սա՛ է ընտրական քվեաթերթիկի քսանչորս համարի տակ թաքնված пխ ակալն և пճ րագործը:
…Ուրեմն, հարգելի ժողովուրդ, ՀՀ ազնի՛վ քաղաքացիներ, ընտրության գնալիս տե՛ր կանգնենք մեր ընտրաձայնին, մեր քվեին,

սթա՛փ դш տենք, որ հեղափոխությամբ ձեռք բերված մեր նվաճումը մեր ԱՊԱԳԱՅԻ կերտման երաշխիքը պետք է մնա: Մենք պետք է ՀԱՎԱՏԱ՛ՆՔ, որ ԱՊԱԳԱ ԿԱ՛, և այն ունենալուն արժանի պետք է լինենք մեր վճ ռшկան քայլերով, մեր ՃԻՇՏ ԸՆՏՐՈՒԹՅԱՄԲ:
Արդ, ուրեմն, ի գործ՝ հանուն ազատ, ինքնիշխան, իրավական պետության:
ԱԼԻՍ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ