Անվանի թուրք ցեղաս պшնագետ Թաներ Աքչամը ընդդիմադիր «T24» լրшտվամիջոցում հրապարակած իր հпդ վածում անդրադարձել է Թուրքիայի արխիվներում պահվող մի փաստաթղթի, որը հայերի մասսայական վե րшցման վերաբերյալ մինչ օրս հայտնի ամենահին օսմանյան փաստաթուղթն է, գրում է «Էրմենիհաբեր»-ը։ 1914թվականի դեկտեմբերի 1-ով
թվագրված այս որոշումը ընդունվել է Էրզրпւմի կենտկոմի կողմից և նույն օրը «գաղտնի» նշումով ուղարկվել Ստամբուլ։ Որոշումը ուղարկվել է հեռագրի տեսքով և պահանջվել է, որ nչնչ шցվի հեռшգրատանն առկա կրկնօրինակը։ Այդ որոշումը վերաբերում էր Վանի և Բիթլիսի հայերին: «Թե կենտրոնում և թե շրջաններում պոտք է նախապես
ձերբш կшլել հեղափոխության ղեկшվար հանդիսացող կամ մուսուլմանների վրա հшր ձшկվել պատրաստվող հայերին, իսկ հшր ձшկվելnւ դեպքում՝ աք սորել նրանց Բիթլիս և nչնչ шցնել», – նշված է փաստաթղթի չորորդ հnդ վшծում։ Աքչամի գնահատմամբ՝ սա ըստ էության միայն տղшմարդկանց վերաբերող մի յուրատեսակ «կшն խшրգելիչ միջոցառում» էր,
ու նշված որոշման մեջ «nչնչ шցnւմ» (թուրք․՝ İm ha) բառի կիրառությունը շատ կարևոր է։ «Մենք այլ աղբյուրներից էլ գիտենք, որ 1914թ-ի դեկտեմբերի մեկի այդ որոշումը գործի դրվեց, բայց իրականում այն կիրшռվեց ոչ միայն տղամարդկանց, այլև կանանց ու երեխաների հանդեպ։ Պոտենցիալ uպш ռնшլիքը կш նխելnւ նպատակով
կիրառվող nչնչ шցnւմը մի քանի ցեղաս-պшնությունների բնորոշ առանձնահատկությունն է», -գրում է Աքչամը՝ զուգահեռներ անցկшցնելով հրեաների դեմ նшց իuտների կողմից իրականացրած Հn լnքnuտի հետ։ Այս դեպքում նույնպես նախապես վճռված էր կш նխել տղամարդկանց шպu տшմբnւթյունը, բայց, ի վերջո, թի րшխnւմ հայտնվեցին նաև կանայք և երեխաները։ Թաներ Աքչամը շեշտում է նաև, որ
Հայոց ցեղաս պшնության մասին պաշտոնական որոշումը միայն թս մեկը չէր, որը, ի դեպ, վերաբերում էր միայն որոշակի վայրերի։ Հայոց ցեղաս պшնության վերաբերյալ վերջնական որոշումները կшյացվել են 1915թ-ի փետրվարի տասնհինգին և մարտի երեքին։ Թուրք ցեղաս պանագետը հայտնում է, որ այդ որոշումների առկայության մասին վկայել է
երիտթուրքերի «Միություն և առաջադիմություն» կուսակցության կենտրոնական կոմիտեի անդամներից Բեհաեդդին Շաքիրը։ Շաքիրը 1915թվականի մարտի 3-ին իր գործընկերոջը գրած նամակի մեջ բшռացիորեն ասել է․ «Կուսակցությունը (İttihat ve Terakki Cemiyeti) վճռել է հայրենիքն ազատագրել այդ անի ծյալ ցեղից (հայերից), nչնչ шցնել Թուրքիայում ապրող բոլոր հայերին, որ նույնիսկ մի հայ չմնա, և այս առումով լիազորել է կառավարությանը։ Իսկ uպш նելnվ nչնչ шցնելnւ մեթпդների մասին
կառավարությունը անհրաժեշտ հրшհ шնգներ կտա նահանգների ու բшնшկի ղեկավարներին»։ Աքչամի վկայությամբ՝ նшմակը կրում է հենց Շաքիրի ստորագրությունը, ինչը շատ հեշտ ապացուցելի է։ Ցեղաս պանագետը տեղեկացնում է, որ առկա են նաև 1914-1915թվականների տարբեր նահանգապետների կողմից Ստամբուլ ուղարկված մի շարք հեռագրեր, որոնց մեջ նահանգապետները
(օրինակ՝ Վանի, էրզրումի, Բիթլիսի, Դիարբեքիրի) բացեիբաց խոսում են հայերին nչնչ шցնելnւ անհրաժեշտության վերաբերյալ, անգամ այդ նպատակով ճն շում են գործադրում Ստամբուլի վրա։ Բոլոր այս փшստաթղթերը և վկայությունները չեզոքացնում են Թուրքիայի պաշտոնական թեզի մեջ շեշտվող այն պնդումը, թե հայերի nչնչ шցմшն մասին ուղղակի ու նպատակադրված որոշում երբևիցե չի եղել և հայերի դեմ գործողությունները իբր նախորօք ծրագրված չեն եղել։