Վիգեն Ծատրյանը գրել է. Ժամանակին ոմանք անգամ Շուռնուխի տեղը չեն իմացել, սակայն այժմ աշխարհով մեկ գոռում են…. թե բա մեր հողերը, մեր հողերը։ Ժող ջան, ոնց ցանկանում եք մեկնաբանեք, միևնույն է ճիշտը մնում է ճիշտ։ Խոսքը պատմական հողերի մասին չեն,

այլ, միջազգային հանրության կողմից ճանաչված տարածքների մասին է։ Բոլոր Սյունեցիները կարող են փաստել, հանձինս Գորիսի, Կապանի, Քաջարանի ու Մեղրիի բնակիչները, ովքեր մինչև 1992 թվականը, տարինեշարունակ օգտվել են, Երեվան- Մեղրի

ավտոմայրուղուց։ Վերը նշված քաղաքների բնակիչները քաջատեղյակ էին, որ քարտեզում նշված հատվածը ադրբեջանական է։ Էլի եմ կրկնում, խոսքը պատմական հողերին չեն վերաբերվում։ Խնդրում եմ ճիշտ հասկանալ, քանզի սա անընդունելի, բայց դառը ճշմարտություն է։ 1994թ պш տերազմի հաղթանակից հետո այդ տարածքները կրկին մնացին Հայաստանի կողմից ազատագրված, սակայն ադրբեջանի ամբողջական

տարածք։ Տարիներ շարունակ ոչ ճիշտ դիվանագիտության շնորհիվ ու մեզ ստեր կերակրելով համոզել են հակառակը։ Իրականությանը պետք է նայել բաց աչքերով, ու այս պահին ունենք այն, ինչ ունենք։ Վստահենք մեր իշխանությանը, խաղաղ ճանապարհով ճշգրիտ լուծումներ իրականացնելու համար, ու չտրվենք սш դրանքների։