Տիգրան Սիմոնյանը գրել է.
Ամբողջ համերգի ընթացքում աչքս չկտրեցի վարչապետից ։ Նստած էր լուռ , մտահոգ , չնայած աչքը չէր թարթում բեմի վրա կատարվող իրադարձություններից , սակայն մտովի շատ հեռուներում էր , միայն իրեն հասանելի ։ Նայելով դեմքին , հասկանում ես ,
որ էս մարդն ամբողջությամբ զգում է այն բեռի ծանրությունը , որը կրում է ինքը , իր ուսերին ։ Ակամայից հիշողություններս ինձ տարան մերժվածի դարաշրջան ։ Ինչ — որ համերգի նստած էր Տաշիր Սամոյի կողքին և լսում էր չեչեն երգչուհու հայերեն կատարմամբ մի երգ ։ Տեսնելով նրա ‘ Հայաստանի նախագահի ոգևորության աստիճանը , որը հմայված
լինելով երգչուհու գեղեցկությամբ , մոռանալով իր ով լինելը , սկսեց ծնկներին թմբկահարել ։ Բա դեմքի հրճվանքը ։ Եվ ես այդ պահին կրկին մտովի ետ գնացի իմ մանկության տարիները , մեր գյուղի կլուբը և բեմից ելույթ ունեցող աղջիկներին սուլոցով
դիմավորելը և ճանապարհելը ։ Այդ օրը մերժվածին տեսնողին չէր թվա , որ ՀՀ բյուջեն դատարկ է , բանակն էլ առանց զե նք , զի նամթերքի ։ Ահա՝ ով էր մերժվածը ու ով է մեր կրկնակի , եթե պետք լինի եռակի և քառակի ընտրված վարչապետը ։