Արմեն Դանիելյանը գրել է.
Գուցե այս մասին պետք չէր գրել, բայց հանուն ճշմարտության պետք է ասեմ…
Մի շարք ուժային կառույցների ղեկավարներ իրենց տեղում չեն, կամ “իսպառ բացակայում են” իրենց պաշտոններում… Լավ, էսքան փափկամազիկ և մեծամիտ,
անգործունյա ու ապաշնորհ “դեռահասի” բարդույթները չհաղթահարած “օբյեկտների” որտեղից են “հայտնաբերել”…
“Խալաստոյ գցած, աջ քաշած” տղերքը մանրից էդ պաշտոնները “մաշացնում են”… և “ձեռի հետ էլ” պատերի տակ բամբասում, թե իրենցից ոչ մի բան կախված չէ… սա ծայրահեղ
մեծ սուտ է… իրենց “իմպոտենտ” գործունեությունը “արդարացնող” բարեխիղճ մոլորություն…
Հ.Գ. Միգուցե այդ տիպաժը մի քանի լարի վրա է ճոճվում… գուցե… սակայն արդյոք նման մարդիկ կարող են “արդարացնել” հասարակության սպասելիքները, երբ ամիսներ և տարիներ շարունակ իրենց ղեկավարած
համակարգերը “բառիս բուն իմաստով անտերության են մատնված”… իսկ իրենք դեռ փորձում են այդ համակարգերի ներսում “կայանալ” և անձնակազմին շարունակաբար “համոզել”, որ հենց իրենք են նշանակված այդ պաշտոններում… Այ սա է իրական пղ բերգությունը… Եվ
ամենացш վալին նա է, որ հակադիր կողմում գտնվող “քաղաքական գայլերը” տեսնում են այս ամենը և առանց որևէ բարդության “սրբագրում են” իրենց ոչ այդքան “մաքուր անցյալը”… Էլ առավել ցш վալի է, որ ով պաշտոնանկ է արվում` հաջորդ օրը հանգրվանում է այդ գայլերի մոտ և “վարժ առոգանությամբ, գրեթե արտասանելով” պատմում է իր իմացածը և չիմացածը (նախադեպն ունենք)… Եվ մինչև երբ… անհայտ է… Պետք է կտրուկ բեկում մտցնել` հակառակ դեպքում պարտությունն անխուսափելի է… իսկ ռևшնշը միշտ ցш վոտ է լինում…
Պետք է սթափվել և ինչպես ժամանակին ասում էր հայտնի դասականը` դրանց պետք է դուրս բերել համազգեստի միջից… Անհրաժեշտ է անհապաղ ազատվել այն “դեռահասներից”, ովքեր пչ նչացնում են հասարակության սպասելիքները ու իրենց մտածելակերպով ու վարքագծով “չեն տեղավորվում” բարոյականության և ազնվությսն մեջ…
Բարի լույս մտահոգ ու ճշմարտախոս ընկերներներիս…