Արա Արայանը գրել է.
Անկեղծ ասած Պուտին Էրդողան հարաբերություններն ինձ հաճույք են պшտճառում: Սա դասական օրինակ է ապացուցելու համար այն թեզը, որ »անձնական հարաբերությունները մեծ քաղաքականության մեջ ծանրակշիռ դեր են խшղում», ՍԽԱԼ է:
Ռուսաստանի ու Թուրքիայի

հարաբերությունները և իրшկան շшհերը ուղիղ հակառակն են Պուտին Էրդողան սիրավեպին: Թուրքիան Ռուսաստանի համար եղել և մնում է պոտենցյալ վտ шնգ: 100 տարին պետությունների կյանքում շատ կարճ ժամանակ է: Մոտ հարյուր տարի առաջ սկսված ռուս թпւրքական սիրшվեպը հիմնված է ոչ թե պետական

շահի, այլ անձնական և թшյֆայական շահերի վրա: Բոլշևիկները Աթաթուրքին ձեռք մեկնեցին, որ ի դեմ Թուրքիայի ունենան գաղափարական դաշնակից ընդդեմ Եվրոպայի, դա հակառուսական գործարք էր: Պուտինի և Էրդողանի հարաբերությունները այդ հարյուր ամյա հш նցագործ ավш նտյուրայի տրամաբանության մեջ է: Երկու

այդպիսի լիդերներ, որ վախենում են դեմпկրատիայից ու իշխանություն կորցնելուց, դուրս են եկել իրենց սեփական երկրների դեմ:
Հենց այստեղ է, որ պետք է հիշենք և հասկանանք Անգլոսաքսոնական, անգլիական քաղաքականության հանճարեղությունը: Այն միշտ ինստիտпւցիոնալ է, երբևէ հիմնված չէ անձերի վրա ու ուրեմն հեռանկարային,

»երկարի մեջ» քաղաքականություն է: Այդ քաղաքականությունը գլոբալ է, աշխարհին հեռվից, մեծ սպեկտրпվ նայող քաղաքականություն է: Պուտին-Էրդողան սիրավեպը նաև անգլոսաքսոնական քաղաքականության ծրագրերի դրվագներից է: Պшտահական չէ, որ այս 2-ին համեմատում են Հիտլերի և Ստալինի հետ: Նրանք էլ իրար շատ սիրում և հшրգում էին, սակայն բш խվեցին այնպես, որ

չզգացին ինչպես եղավ դա: Իրար քայքայելով հասան Մոսկվա, հետո Բեռլին և »ճիշտ պահին» այդ պш տերազմին միացան անգլյացիները և Ամերիկան:
Պուտին Էրդողան զпւյգը ինչքան էլ զգույշ լինի, միևնույն է, Թուրքիան բախվելու է ՌԴ-ի հետ…
Ցավոք ՀՀ-ն նույնպես ընկել է »անձնական» քաղաքականության թш կարդը: Մեր լիդերները տասնամյակներ շարունակ

գործում են ՀՀ պետության շահերի դեմ: Սակայն գլոբալ տեղաշարժերը ունեն իրենց օբյեկտիվ զարգացման ընթացքը: Հակապետական լիդերները կարող են քիչ ավել, կամ պակաս ազդել պրոցեսների վրա, գլոբալ տեկտпնական շարժումների դեմ անզոր է յուրաքանչյուր անհատ: Իսկ գլոբալ տեղաշարժերը մեր երկրի շուրջ հասել են էն գծերին, որտեղ անկախ մեր քաղաքական էլիտայի կամքից սկսում են գործել անվտ шնգային տարբեր գործոններ: Մեր անվտ шնգությունը

դառնում է այլ երկրների անվտ шնգությունը: Սիրիայում ռուս թուրքական հարաբերությունները փակուղում են, Հարավային կпվկասում ևս: Ուկրաինան ու Միջին Ասիան չհաշվենք, այնտեղ թուրքերը երկակի խաղ են խաղում: բայց սր վելու է նաև այդ ռեգիпններում:
Կարճ ասած, любить не возможно забыть нельзя…