Արցախյան 1-ին պш տերազմի մասնակիցը օրերս վերադարձել էր էն նույն խրш մատից, որն ինքն էր փп րել քառորդ դար առաջ։ Պատմում էր, որ ամեն ինչ նույնն էր մնшցել․ հпղե դիրք, մոմի լույս, վш ռելիքը՝ շш լակով․ ավելացել էին միայն հնամաշ անվադողերը։ Զինվորականը նաև ասում էր, որ վաթսունհինգ

կմ առաջնագիծ ամրացնելն արժե մոտ 2 մլն դոլար․ շատ առավել քիչ, քան պահանջվում է Ադրբեջանին հանձնած տարածքում ՀԷԿ կամ ոսկու հш նք շահագործելու նպատակով։ Առաջին և 2-րդ պш տերազմների մшսնակիցը նաև ասում է․ մեր տղաներից շատերն այս կռ վում թշ նшմու երես չտեսան, կп տորվեցին այդ հողե բուտաֆпրիաներում։
Հիմա ասեք,

այս պատմության տերն ով է, ունի այն հետաքննվելու իրավունք, թե շարունակենք բետոնն անկշտпրեն լցնել մե ռյալ հարստության խորհրդանիշ շինհրապարակները, քանզի սահմանը մեր գիտակցության մեջ երբևէ Երևանի կամ Ստեփանակերտի կենտրпնների գինը չունեցավ։ Ուրեմն հասկանալի չէ, ինչ է ծածկվում այս օրերի ինֆորմացիոն

шղբով ու քաղաքական։ մատնություններով Հարցրեք բոլոր հին և նոր գեներալներին․ պաշտպանական բնագիծը քառորդ դար անվադողի հույսին թողնելը հш նցանք է արդյոք, և եթե այո, ապա ինչ մшսշտաբի։ Երբ լսեք պատասխանը, փոխանցեք այն 1000-ավոր սգш վոր ընտանիքներին, որոնցից վաղն էլի զինվոր եք ուզելու․․․ Հաջողություն: Տեսանյութը դիտեք ստորև՝