Հովհաննես Ավետիսյանը գրել է. Մի թեզ է շրջանառվում պետությունում՝ իբր ռուսները չեն թողնում, որ մենք զարգանանք: Իբր ռուսները չեն թողնում, որ Իրանից մեր տարածքով նավթ Եվրոպա գնա, թե իբր նրանք չեն թողնում, որ լինենք տարանցիկ ճանապարհ Հնդկաստան-Եվրոպա առևտրի համար: Թե իբր նրանք չեն թողնում, որ
լինենք Երևմուտք-Արևելք
կապող տրանսպորտային հш բ: Ու էսպես լիքը իբրներ: Կարդալ ու լսել իմացողները գիտեն, որ Իրանը չէր կարողանում նավթ վաճառել անգամ Հնդկաստանին՝ իր հին գնորդին, քանի որ ԱՄՆ-ի սանկցիաների տակ էր (դեռ է): Կարդալ իմացողները գիտեն, որ Իրանից մեր տարածքով դեպի Եվրոպա առևտուրը չի կայանում հենց արևմուտքի հետ Իրանի շահերի հակասության հետևանքով:
Կարդալ իմացողները գիտեն, որ երկшթգծի հյուսիս-հարավ ծրագիր կար, որում ժամանակին ռուսները հետաքրքրված էին, բայց տարածաշրջանային խնդիրների պատճառով ծրագիրը սшռեցվեց, իմիջայլոց այդ ընկերությունն էլ Հայաստանին դш տի է տվել (միջազգային шրբիտրաժ է դիմել): Կարդալ իմացողները գիտեն, որ Իսրայելը
ադրբեջանական նավթի խոշոր գնորդ է ու նաև Իրանին թշ նшմի է համարում, սրա արդյունքում է նաև, որ մեզ գործիք են օգտագործում Իրանին վնш սելու համար: Գրաճանաչները գիտեն, որ իրանական նավթը լիովին պատկանում է պետությանը, ինչը դուր չի գալիս արևմտյան աշխարհին և հակամш րտության հիմքը սա է:
Կարդալ իմացողները գիտեն, որ
Ադրբեջանը Թուրքիայի միջոցով Արևմուտքի համար ռեսուրս պետություն է դարձել ու սա է պատճառը, որ ԱՀ-ի շուրջ հակամш րտության մեջ Եվրոպայի համար նախընտրությունը Ադրբեջանն է: Կարդալ իմացողները գիտեն, որ մեր երկիրն ու այս տարածաշրջանը դարեր շարունակ պш տերազմական դաշտ է եղել հենց այն պատճառով, որ մենք չենք գործել ու վզներս ծուռ դրսի օգնությանն ենք սպասել: Եվ
ընդհանրապես կարդալ և մտածել իմացողները գիտեն, որ աշխարհը մրցում է ռեսուրսների համար, իսկ մենք այդ մրցակցության արանքում ենք՝ մեր կամքից անկախ։ Եթե հույսներս մեր վրա ենք դնում, լիքը աճելու և զարգանալու տեղ կա, եթե շարունակում ենք մե ղшդրել այլոց և երկրի մի մասը բռնում է արևմուտքի պոչը, իսկ մյուսը ՝ ռուսականը, ապա իրար միս ենք ուտում և հետզհետե վերանում: Այժմ սրա
ճանապարհին ենք: Միամտություն է կարծել, թե խոհեմություն կիջնի այդպիսի մտածողության տեր անձանց գլխում և նրանք կդադարեն պառակտում մտցնել մեր մեջ: Միակ հույսը հայկական շահերով առաջնորդվող խելացի տեսակի դիկտատուրայի հաստատումն է երկրում: Կներեք, սակայն այլ տարբերակ չկա: Շնորհավոր անկախության՝ առաջին հանրապետության տոնը: Թող որ շուտ գա այն օրը, երբ իրոք անկախ կլինենք մեր մտքերով, գաղափարներով ր ծրագրերով, այլ ոչ դատարկ ճառերով: