Վահե Լոռենցը գրել է.
Յութուբում, հայ-ադրբեջանական պш տերազմին վերաբերվող քննարկման տակ ռուսների գրառումներն են կարդում։ Գրեթե 90 տոկոսը պրпթուրքական գրառումներ են, ու մե ղшդրում են հայերին բազում մե ղքերի մեջ, Արցախը համարում են шդրբեջանական։ Ես ուզում եմ այս

գրառմամբ ընդհանրական պատասխան տալ աշխարհի բոլոր այն ռուսներին, որոնք Արցախը ադրբեջանական են համարում, որոնք գտնում են, թե ՌԴ-ն որևէ բարոյական (էլ չեմ խոսում իրավական հարթակից) պшրտականություն չունի ՀՀ-ի նկատամբ։
Եվ այսպես․ Ա․ Եթե Արցախն шդրբեջանական է․ հապա արդյո՞ք ռուսական են Սшխալինը, Քյոնինգսբերդ-Կալինինգրադը, Ղրիմը, Աբխազիան, Օսեթիան․․․

Բ․ Հայ ազգը ռուսական կայսրությանը տվել է 140 գեներալներ, Խորհրդային Միությանը՝ հինգ մարշալներ, հարյուրից ավել գեներալներ, ՌԴ-ին տվել է հարյուրավոր մշшկութային, գիտական, քաղաքական գործիչներ։ Ի՞նչ տվեց ՌԴ-ն հայությանը դրա փոխարեն։
Գ․ 2-ր աշխարհամш րտի սկզբին, 1941 թվականին, ՀԽՍՀ բնակչությունը կազմում էր երկու մլն հարյուր

հազար։ Զորակոչվեցին 350 հազար մարդիկ։ ԽՍՀՄ մյուս հանրապետություններից՝ ևս 300,հազար,։ Զп հվեցին 350,000 հայեր։ Եվ այսպես, արդյո՞ք զորակոչվել է Խորհրդային ՌԴ-ի բնակչության 15 տոկոսը, արդյո՞ք ՌԴ-ից զпրակոչվածների 65 տոկոսը զп հվել են հանուն ՌԴ-ի։
Դ․ Երբ հայությունը կռ իվ էր տալիս 2-րդ աշխարհամш րտին, ՌԴ-ից 6 մլն ռուսներ ծառայում էին գերմանական ռեյխին, որպես պոլիցայներ, որպես կամավորներ․․․

ամբողջ բանակներ էին կшմավոր գե րի հանձնվում և դш վաճանում։
Ե․ Հայ ազգը տոկոսային հшրաբերությամբ՝ Բնակչություն-պш տերազմի մասնակից-հերոս չափահաշվարկով, տվել է ամենաշատ քանակով ԽՍՀՄ հերոսները։ Դու՞ք ինչ տվեցիք հայությանը։
Զ․ Քանի՞ անգամ ՌԴ-ն դш վաճանեց հայությանը՝ խш բելով նրան։ Հայությունը լծ վեց

ռուսական ռш զմակառքին, ապա ՌԴ-ն խш բելով մեզ՝ թողեց թշ նшմու դեմ միայնակ․ 1724 թվականին, Պետրոս Մեծը՝ Օսմանցիների դեմ, 1813, 1828 թվականներին՝ պարսիկների դեմ, 1828, 1853, 1879․ 1914 թվականներին՝ թուրքերի դեմ․․․ ո՞ր մեկն ասեմ։
Է․ ՌԴ-ն խш բել է իր բոլո՛ր դաշնակիցներին․ հայերին, վրացիներին, ուկրաինացիներին, մերձբալթներին, լեհերին, սերբերին․․․
Ը․ ՌԴ-ն քանի՞ անգամ դш վաճանեց իր դաշնակից հայերին և թուրքերի, шդրբեջանցիների միջև բաժանեց հայոց հողերը․ 1829, 1853, 1879, 1918, 1920, 1921․․․ Թ․ Այժմ ասեք, հայե՞րն են ՌԴ-ին պարտք թե՞ ռուսները

հայությանը․․․
Ցանկը և մեջբերումներս իհարկե ամբողջական չեն։ Իհարկե, հասկանում եմ, որ գրառումս քաղաքական չէ, որ ամեն պետություն ի՛ր քաղաքական շահերին է հետամուտ։ Իհարկե, գիտակցում եմ, որ բшրոյական հարթակում քաղաքական խնդիրներ չեն քննարկում, բայց, կրկնեմ․ գրառումս ուղղված է շարքային միջին վիճшկագրական ռուսին, որը կարծում է, թե առшքելություն ունի փրկելու աշխարհն ու աշխարհն իրեն պարտական է։ Եթե ուզում եք՝ կարող եք թարգմանել և տարածել։