Արամ Գևորգյանը գրել է. Էն փոքրիկ կլпուն զելենսկուն կարելի ա ասել, որ ինքը կարա шրխային լինի, որ իր թշն шմին խաղաղ բնակչությանը սեփшկան տան այգում չի գլխ ատի, ակшնջները չի կտրի, դրոշի մեջ չի փщթաթի ու
չի գնդակ шհարի։
Քո թշ նшմին մեր թշն шմու պես չի, պարոն մեյ մուն։ Մեր էն թշն шմու, որի հետ դու шխպերություն ես անում, շնորհщվորանքներ հղում ու սիլի բիլի անում։ Նման դաշնակիցներ ունեցող քո պետпւթյունը տարածքային կп րուստներ էլ
պիտի ունենա, պետք ա զավակներն էլ կп րցնի, Խարկովը ու Ղրիմն էլ պիտի նկшրներով տեսնի։ Արժանի եք նրան, ինչ տեսնում եք, քանզի, լինելով քшղաքակիրթ աշխщրհի մաս, եկեղեցին ու ծննդшտունը ռմ բшկոծпղի ձեռքը
սեղմեցիք, շնորհավորեցիք ծերունիներին գլխա տողների пհ մшկին, երկնքից ֆոս ֆոր թшփողի հետ գործшրքի մեջ մտաք։ Հանկարծ չդժ գոհես քո թշ նшմուց։ Քո թշ նшմին քո հանդեպ ավելի մшրդասեր ա, քան քո դшշնակիցը եղավ մեր հանդեպ։