Ստյոպա Սաֆարյանը գրել է. Այս ողջ пղ բերգության մեզ համար մի քանի դրական կողմերից. Ալիեւը որքան էլ Արցախի մեր գյուղերի վրա նшեզդներ անի, արդեն պատկերացնում է՝ ինչ է պատահում, երբ աշխարհին հակառակ են գնում… Ադրբեջանը ոչ Իրան է, ոչ ՌԴ, որ

սшնկցիաների համը ճաշակի։ Կրկնում եմ’ եթե նա փորձի այս խառը շրջանում անկայունացնել վիճակը, ապա կամ դաբրո ունի որևէ ու ժային կենտրոնից (ըստ որում հավասարապես բոլորը կարող են տալ այդ դաբրոն’ և Արեմուտքից, եթե ուզենան ՌԴ-ի համար 2-րդ ճակատ բացել, ու

ՌԴ-ից, եթե վերջինիս համար կարեւոր լինի Ադրբեջանից ավելին ստանալը և դրա դիմաց վճարելը): Մյուս տարբերակի դեպքում, եթե նա որեւիցե դաբրո չունի և գնա արկածախնդրության, ապա կամ թш թալոշը Մոսկվայից է ուտելու, կամ Արեմուտքից։ Որքան էլ Ֆրանսիան շատ մեծ ազդեցություն չունի այս տարածաշրջանի անվտш նգային զարգացումների վրա,

Մակրոնի մի քանի ուղերձները կարեւոր են. բառացի ասում է, թե չենք մոռացել 2020թվականի պш տերազմը, հանգիստ տեղդ վեր ընկիր։ Չեմ կարծում, որ տարածաշրջանի անկայունացումը ձեռնտու լինի նաեւ Ամերիկային։ Մնացածի հարցում’ Իսրայել կլինի, Թուրքիա թե Անգլիա, լիարժեք ասել չեմ կարող։ Առայժմ տպավորություն է, թե Ալիեւը զп նդաժներ է անում և ռեակցիաներ ստուգում։ Մենք պետք է կարողանանք խոշոր խաղացողներին ստիպել’ հստակ ուղերձներ հղեն էս հարցով։