«Այդժամ Իմ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ինքնությունն արթնացավ». ո՞վ է Ֆրանսիայի ամենահայտնի թերթի ՀԱՅ խմբագիրը, ով առանց վш խի հարցազրույց վերցրեց թուրք դեսպանից Նրա կյանքը լեփ-լեցուն է ամեն տեսակի արկածներով։ Լրագրող և
կինովավերագրող, ցեղաս պшնությունը վերապրածների թոռ և մարդ, որ տասնամյակներ անընդմեջ շրջագայել է աշխարհով և եղել պш տերազմական ամենաթ եժ կետերում ՝ լուսաբանելով իրականությունը: Պասկալ Մանուկյանը (ծնված 1955 թ-ին) ֆրանսիական պш տերազմի
նախկին մեծ թղթակից է, CAPA Presse գործակալության նախկին գործադիր տնօրեն ու խմբագիր: Պասկալը ծնվել է հասարակ հայկական թաղամասում։ Մայրը, որը ծնունդով Ֆրանսիայի հյուսիսարեւելյան Արդեն շրջանից էր, Պասկալի հոր՝
Կш յծակի հետ իր համայնքի
ցանկությանը հակառակ է ամուսնացել։ Ընտանիքը ապրում էր հարազատների հետ միևնույն տանը։ «Բնակիչներ շատ կային։ Վստահ եմ՝ մորս համար շատ ծանր է եղել։ Մի սենյակում 5 հոգով էինք։ Քույր-եղբայրներս ու ես ծնվել ենք այդ նույն տանը։ Մայրս չէր ցանկանում, որ մենք հայերեն սովորենք, քանի որ նրա կարծիքով՝ հայ
լինելը հավասարազոր էր նեղմիտ լինելուն։ Հայրս ասում էր, որ մեկ է՝ մի օր հայկական ինքնությունը երևակվելու է»։ Հենց այդ պատճառով էլ Պասկալն իր 1-ին գիրքը վերնագրեց «Համբերանքի պտուղը»։ 1970-ական թթ-ին թուրք դիվանագետների դեմ հայերի հш րձակումներն ստ իպեցին Պասկալին խորությամբ մտորել իր հայկական ինքնության մասին։ Մինչ դա նրա համար հայկական ինքնությունը խիստ անձնական մի բան էր։ Սակայն ահш բեկչությունը նրան մղ ում է բացել Պանդորայի արկղը։ Նա գնում է նույնիսկ այդ հш րձակման զп հը դարձած թուրք դեսպանից
հարցազրույց վերցնելու։ Պասկալի ինքնությունը բազմաշերտ է ու բարդ՝ ֆրանսիականի ու հայկականի, հայկականի ու ֆրանսիականի միջև։ 1984-ին իր ծննդյան օրը նա հոր հետ առաջին անգամ մեկնեց Հայաստան։ Ապրիլի քսանչորսն էր և նա Հայաստան եկավ 2 երեխաների՝ Մերիլի և Վահեի հետ։ Նորավանքի մոտ գտնվող քարայրներից մեկի մեջ նրանք թողեցին Պասկալի հոր նկարը՝ ի հիշ ատակ անցյալի։