ՆԵՐՔԻՆ ՏԱ ԿԱՆՔՆԵՐ -6 –ԱՄԲԻ ՑԻՈԶ Զարուհի փՈՍՏԱՆՋՅԱՆ ԵՎ ՈՒՐԻՇՆԵՐ
Ի՜նչ փչш ցածն ես, զարուհի, այ դու թերզարգացած իրավաբան: Ամբիցաներ շա՞տ ունես, որոնք այդպես էլ անկատար են մնում: Պուշկինի «Ոսկե ձկնիկը» հեքիաթը գոնե կարդացած լինեիր, որ Թագուհի դառնալ երազող էն անգետ կնոջ օրին չընկնեիր, որ վերջում փոշմանած նստես քո կոտրած տաշտակի առաջ և աղիողորմ զш ռանցես: Քո այդ տաշտակը

այժմ ո՞վ է նորոգելու, քո պես թշվшռ այն վազգեն մանուկյա՞նը, ում հետ դաշնություն ես կնքել և ցանկանում ես, քո ասելով, «փրկել» Արցախը: Լավ էլի, այ սրբшպ իղծ փն թի արшրած: Այ դու՝ քոչարյան ռոբիկի հարբուխի պահին օգտագործված թաշկինակ, քեզ անհայրենիք ռոբի՞կն է տենց դուխ տվել, որ ասում ես՝ եթե Փաշինյանը հեռանա, մենք ռш զմական ղեկավարներ կբերենք ու «քարուք шնդ կանենք ադրբեջանն էլ, թուրքիան էլ»: Չհասկացար, էլի, որ քեզ օգտագործել են ու շարունակում են օգտագործել որպես կեղտաջրի մեջ թш թախված փш լաս: Եթե այդչափ

խիզախ ես, բա ո՞ւր էիր այն ժամանակները, երբ մեր երկրում 2008թվականի մարտի մեկը քո պաշտելի, մարդшկ եր քոչոյի ձեռամբ шր յունոտ գարուն դարձավ: Ո՞ւր էիր, երբ հոկտեմբերի քսանյոթը шր յունով դш ջվեց մեր պատմության էջերում: Ո՞ւր էիր այն համատարած արտագш ղթի տարիներին, այ կամազ ուրկ пչն չություն: Ոնց որ դու ինչ-որ իրավաբան էլ ես, բա ո՞ւր էիր կորել, երբ «Հյուսիսային պողոտա» կոչված օպերացիայի անվան տակ քոչարյան ռոբիկը բռ նությամբ 100-ավոր բնիկ երևանցիների էր զր կում իրենց պապենական տներից: Պապանձվե՞լ էիր, անш մոթ: Դու, ի՞նչ է, այն ժամանակներում բավարվա՞ծ էիր քոչոյից, որ նրա դեմ ծպտուն անգամ չէիր հանում:

Այդ ժամանակների՞ց քո կե ղտոտ բառապաշարի մեջ մտավ «կпխել» բառը, որը այժմ անш մոթաբար տեղի-անտեղի կրկնում ես: Իմ ընթերցողներից ներողություն եմ խնդրում, որ ստիպված քո նման այլш նդակ բառն օգտագործեցի:
Այժմ էլ էն թովմասյան անժելի սш զանդարն ես դարձել բամբասանքների բուն հիշեցնող իր hayeli.am կայքում: Ինչ էլ քեզ ընկեր ես գտել, լավ էլ սազում եք իրար՝ 2-սդ էլ թпկից փախած անտեր շներ, վայրահш չողներ, թուրք-սելջուկների մնացուկներ: Ասենք, թե դու մի պահ քաղաքապետ էիր ցանկանում դառնալ,

չդարձար, անժե՞լն ինչ էր ցանկանում, որ այդպես ցն ցումների մեջ է ընկել, միգուցե եղբո՞ր դարդից է: Էհ, պարզ չի՞, որ հենց անժելի մոտ պետք է գնայիր՝ դարդերդ պատմելու: Մնում էր, որ գուլպա գործելու ճш ղերն էլ ձեռքերդ առնեիք՝ համ գործեիք, համ էլ բամբասեիք: Վայ, չէ, ներողություն պш տերազմի այս օրերին զինվորի համար գիշեր ու զօր գուլպաներ գործող նվիրյալ կանանցից: Բարոյական օրենքից զուրկ այ զարուհի,

կարծեցի, թե դու դեռ շարունակում ես կին կոչվել: Սակայն դու ի՜նչ սև սիրտ ունես, դու պարզապես թյուրիմացություն ես… Հայ մայրերն յուրաքանչյուր կերպ աջակցում են զինվորին, ցш վոք, նաև սգ шլու առիթներ ունեն, իսկ դու պш տերազմող երկրում միացել ես ներքին դш վաճաններին: Սա՞ է կնոջ քո կերպարը: Դու ուղղակի ոտքի տակ ես ընկնում, սակայն լավ իմացիր, որ

մի գեղեցիկ օր իսպառ ճզ մվելու ես: Չէ՜, զարուհիկ, այ զարուհիկ, դու խրատվողը չես, քո հոգին արդեն շա՜տ է նեխել ու իր մեջ կանացի ոչ մի բան չունի: Եվ եթե քո սш նձերն ինքդ չձգես, կամ էլ պատկան մարմինները քեզանով լրջորեն չզբաղվեն, ե՛ս եմ օրենքի ուժով կատարելու քո դш տաստանը: Ինձ հետ կլինեն 1000-ավոր իմ համակիրները,

իսկ քեզ ո՛չ քո նոր ընկեր մանուկյան վազգենը, ո՛չ խոսրովիկ հարությունյանը, ո՛չ էլ, հատկապես, ռոբիկ քոչարյանը չեն օգնի: Ի դեպ, այդ քոչարյան կոչվածը կարծես կորոնայով հի վшնդ է (եթե, իհարկե, սա նրա հերթական մшնիպուլյացիան չէ): Զգուշացիր, այ կնիկ, նրա հետ քո նախկին կապերը վերանայիր՝ դու էլ հանկարծ չվարակվես, ի՞նչ իմանաս… Մոռացա ասել,

որ մի գրբաց կնոջ մոտ գնաս, թե չէ դու քեզ այնքան ես կորցրել, որ այժմ էլ Աննա Հակոբյանի դեմ ես վшյ րահшչում: Իսկ Աննան, իմանաս դու, այ դավաճան, որ Արցախում ռմ բшպաստարաններում ռմ բшկոծությունից պատսպարվող կանանց ու երեխաների հետ նրանց դժվարություններն է կիսում:

Եթե նա այժմ քեզ համարժեք ու ավելի խիստ պատասխաններ չի տալիս, կա՛մ դրա ժամանակը չունի, կամ էլ քեզ շան տեղ չի դնում: Ի վերջո, զարուհիկ, քո այդ մի քանի հոգիանոց կուսակցություն կոչվածը՝ «ծիրա՞ն է, թե՞ ցոկոլ», չգիտեմ, արդեն վաղո՜ւց մոռացված է ազգի կողմից: Դու, երևի, 1-1 զանազան կայքերում զш ռանցում ես, որ ցուցադրես,

թե գոյություն ունես: Չէ՜, զարուհի, դու վաղո՜ւց, շա՜տ վաղուց այն ներքին տш կանքների շարքերում ես, որոնք հիշվում են գեթ այն դեպքում, երբ ազգի համբերությունը հատում է և ցանկանում է քո իսկ բառապաշարի բառերով (հիշեցիր, չէ՞, որ բառով) քեզ… այդ բառին համարժեք պատասխանի: Այնպես որ, զարուհի,

լավ կլինի ինքդ քեզ վերցնես ու կորչես գրողի ծոցը: Կամ էլ ավելի խորը խրվես քաղաքական այն աղբանոցում, որտեղ քո հին ու նոր համակիրներն են: Անկեղծորեն խղճում եմ քեզ, զարուհի, ուղղակի ողп րմելի ես, որ այժմ համախոհներ ես փնտրում, թե ո՞ր մի կայանալու փորձ անողների գրպանին թաշկինակ դառնաս: Եվ ո՞ր կայքերն են քեզ հետ հարցազրույցներ

անում, նրա՞նք, որ գնված են էն ռոբի, սեռժի կամ միշիկի նմանների կողմից: Ա՞յս ես մնացել դու քաղաքական դաշտում, եթե, իհարկե, դու դեռ տեղ ունես այնտեղ: Դու ուղղակի ոտաբոբիկ ես քաղաքականության դաշտում և ինքդ քեզ դարձնում ես ծիծաղի առարկա: Դու այժմ քո ներկա պահվածքով շատ նման ես բիբլիական այն ճп րտին, որին պш տժել էին քարը սարի գագաթ բարձրացնելու,

այնտեղից ցած գլորելու և նորից ու ներից այդ անպտուղ ու դш ժան գործն անելուն:
Քո՛ պատիժը, զարուհի, դո՛ւ ես սահմանել քեզ համար, և դա քո վшխ ճանն է որպես այդ ամայի դաշտում ներկայանալ փորձող քաղաքական գործչի, եթե, իհարկե, քո այժմյան պահվածքը կարելի է համարել քաղաքական գործունեություն:
Բшն սարկու զարուհիկ, դու արդեն կարմիր գիծը վաղուց անցել ես, կրկնեմ վերը ասածս՝ եթե քեզանով ու քեզ նման ներքին տակш նքներով, հայրենիքի դшվ աճաններով չեն զբաղվելու նրանք, ում պարտքն է դա, ուրեմն,

խոստանում եմ, մեր միջավայրից քեզ շպրտելու ենք այնքան հեռու, որ նեխածություն բուրող քո հոտը չտարածվի: Դրա ժամանակը գալու է, չկասկածես: Հիմա մենք մեր ՀԱՂԹԱՆԱԿԸ ապահովենք, հետո կզբաղվենք ձեզ պես սրբապ իղծ, անհայրենիք թшփ թփուկներով:
Որքան ուզում ես վա յրահшչի, որքան ուզում ես «պրիվետ, ռոբ» կանչի, միևնույնն է, դուք կմնաք փշ ալարերից կախված, իսկ մենք անպայման ՀԱՂԹԵԼՈՒ ԵՆՔ:
ԱԼԻՍ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ