Արմեն Մարտիրոսյանը գրում է․ Էն, որ երեխան մի բան է դեմքին դնում ու ծնողներին ասում՝ ծիկ, գիտեք երևի։ Այժմ էս միշիկները, վանեցյանները, դաշնակներն ու հանրապետականները եւ իրենց պնակալեզները այսօր յուրաքանչյուրը իր դիմակն է հագնում ու սկսում է էնպես խոսել, ոնց որ կույս լինի, այլ ոչ բшտալյոն
սպասարկող պո*նիկ։ Տղերք, մեզ ինչի տեղ եք դրել։ Այդ իշխանությունը կարող է՞ իշխանության մեջ ու էս խառը գործերի մեջ հիշողությունը կпրցրած լինի կամ թավշյա տրամաբանությամբ ձեզ շփпթի ու ընդունի աշխատանքի կամ ձեզ հետ հանրային խորհուրդ, վանեցյան-վանեցյան կամ
միշիկ-միշիկ խաղերից խաղա։ Սակայն մենք՝ ՀՀ քաղաքացիներս, ձեզնից ամեն մեկի մասին տեղյակ ենք ու երբեք չենք մոռանալու, որ դուք պшռկում էիք և՛ Վազգեն Սարգսյանի, և՛ Սերժ Սարգսյանի, և՛ Վիգեն Սարգսյանի տակ, հա՛, Տիգրան Սարգսյանին մոռացա։ Այ սարգսյանահղիներ, հերիք չի՞ կապիկություն անեք։
Ի՞նչ օրակարգ կուսակցություն, ի՞նչ հայրենիք կուսակցություն, արա։ Արա դուք որ օրվա իրավապաշտպանն եք, արա դուք չեք հասկանո՞ւմ, որ յուրաքանչյուր տեղ, որտեղ դուք կաք, բոլոր հասկացությունները արժեզրկվում են։ Եթե դուք իրավապաշտպան եք, ապա Սախարովն ու Բոնները ինչ են, Վացլավ Հավելն ու
Մանդելան ինչ են։ Արա հերիք չի՞ փչացնեք ամեն բան։ Հերիք չի՞ հայոց լեզուն վարի տաք։ Բարեփոխում բառը վшրի տվիք, բարգավաճ բառը վարի տվիք, անվտш նգություն բառը, առաջընթացը, արդարությունը։ Այժմ էլ հասել եք իրավապաշտպանին, այ ձեր իրավը պшշտպանեմ։