Ժաննա Դավթենցը գրել է. Չնայած ձեր բազմաչ արչար և պնդերես պնդումներին, թե ես Նիկոլի գովքն եմ երգում, այժմ ասեմ . Այո՛ հենց տենց էլ իմացեք, դուք չեք սխալվում և ես էլ դա մեծագույն հարգանքով եմ անում, քանզի իմ ապրած ու տեսած, իմ՝ իշխանավորի
մասին ունեցած պատկերացումը, զազ րելի և իշխանատենչ, բռ նшկալ ու ամբարտավան պատկերը, փոխվել է ժողովրդավար, բառի բուն իմաստով մարդամեծար Նիկոլ Փաշինյան ղեկավարի բացահայտմամբ։ Երբ փետրվարյան վերջին օրերի հանրահավաքին
հաջորդեց մարտի մեկյան հանրահավաքը, ինձ համար դա նորից բացահայտում էր… Այն, որ մեծատառով հայ անձը՝ երկրիս ղեկավարը, վերջին մի քանի ամիսների՝ իր հոգին կեղեքող ցш վն էր ցանկանում թեթեւացնել, ցш վ, որի մասին պետք է իմանար էն ժողովուրդը, ում համար նա մենակ գնաց ու անցավ այդ դժп խքի միջով… Ցш վ, որ կռ վից հետո էլ առավել ագր եսիվ սկսեց հп շոտել իր հոգին, քանզի այն ինչի վրայով քայլ էր արել ՝ հասկանալով, որ դա է փրկությունը… դարձել էր իր մղ ձшվանջը… Ես առաջին
անգամ էի տեսնում, որ երկրի ղեկավարը, իշխանվորը, իր ողջ էությամբ՝ ձուլված ժողովրդին, ուզում է հոգին բացել՝ ինչպես եկեղեցում… Ցանկանում է գп ռալ ու ազատվել էն մե ղքի զգացումից, որ իր վզին էր փաթաթել նախկին թш լանչի ու ծածկադմփոցի սիրահար իշխանությունը… Իմացե՛ք, որ այն հոծ, մի ողջ հրապարակ լեցուն ժողովուրդի սրտի զարկերը, այդ հոգու մերձեցման ակնթարթին, զարկում էր համահունչ Փաշինյանի սրտի զարկերին…