Հրանտ Վարդանյանը գրել է.
ԱԴՐԲԵՋԱՆԱԿԱՆ ԿՈՄԵՐԻՏԱԿԱՆԸ
Միայն էն փաստը ,որ դու Ռուսաստանի Դաշնության կենտրոնական ալիքով պետք է խոսես՝արդեն զզվելի էր: Ողջ հաղորդման ընթացքում՝ չեղավ մի ակընթարթ,որ այդ զզ վանքս թուլանար: Լսիր՛ այ ադրբեջանական կոմերիտմիության, արտարգանդային ակտիվիստ՝
քեզ Պոզները ձեռ էր առնում, քանզի շատ պարզ տեսնում էր, կաղապարված բարդույթներով ,մորթապաշտ գավառեցուդ հոգեբանական ողջ պատկերը: Դու էնքան ես խորացել դերիդ մեջ,որ հավատացել ես քո զորեղությանը և անպարտելիությանը՝այդպես լինում է շատ և շատ դերասանների մոտ, ովքեր կերպար մարմնավորելիս, էներգետիկ դաշտն էնքան ուժեղ է լինում,որ դեռ երկար ժամանակ մնում
են այդ դերի հոգեկերտվածքի,շարժուձևի մեջ:
Հերոս՝ երբևէ մի մոռացիր,Լևոնի առաջ գլուխդ կախ վիճակը,երբ անգամ ալբանացի կլինես,միայն թե գլխիդ ուժեղ չխ փեն: Երբեք մի մոռացիր, որ քո առաջխաղացման մեթոդները՝ նամարդ թուրքի կոմերիտականության դպրոցից է: Հաճախակի նայիր քեզ հայելու մեջ,մեկ մեկ խղճա քեզ,քանզի դու ամենալավը գիտես ՝թե դու ով ես: Եթե դեմքիդ արտահայտությունն այդքան
դш ժանություն չկրեր իր մեջ՝ կարող էիր խճահարություն արդնացնել մեջս,քանզի տեսարանը զզ վելիության աստիճան խղճшլի էր: Պետության նախկին ղեկավարը, չարացած դեմքով, սակայն ղզիկի նման՝ իր պետությունից ու այժմյան կառավարությունից է տափակ-տափակ բամբասում, այն էլ ՝ մեկ այլ պետության կարևոր հեռուստաալիքով: Այնքան դռ գեղցի ես, որ քեզ ասում են ,որ քո տվյալ քայլին քո երկրում լավ չեն նայի, քո պատասխանը
երկար փшթլամիշ լինելուց հետո լինում է, որ դու թաքցնելու բան չունես, որ դու Ռուսաստանի և ՎՎՊ-ի համար ամենամեծ արժանիքներով քոծը կարող ես աշխատել, մենակ թե փրկես ,ոչ թե երկիրդ՝ այլ ունեցվածքդ և ծախու էությունդ: Լսիր, ա՛յ հարստացած,անճաշակ գեղցի, այսպիսի քայլեր անում են միայն Ուրիշ երկրում ապրող, ինչ ինչ պատճառներով հանձնված, արդեն բացահայտված լրտեսները, ովքեր ժամանակին աշխատել են այդ երկրների համար,իսկ բացահայտվելուց հետու ապաստան են գտել
հովանավորի գրկում: Պոզները քո մեջ պատմական հիշողությունդ փորցեձ արթնացնել ,սակայն սխալվեց՝ դու դրանից չունես, քանզի դու կապ չունես ,ոչ Հայոց լեզվի հետ,ոչ ՀՀ-ի ,ոչ հայկական մշակույթի,ոչ էլ հայ ազգի հետ: Եթե ՀՀ-ի ժողովուրդը,այսքան ընկճված,հիասթափված և անհանգիստ չլիներ, քեզ ձվերով կդիմավորեր օդանավակայանում: Հ.Գ. Քո պես կոմերիտականները, հանուն կուսակցության նվիրվածությանը ՝
հարազատ հորը ծախում էին չեկիստներին,որ կուսակցական առաջընթաց ունենան: Երևանում քիչ ես եղել երիտասարդ տարիներիդ, Բաքուն և ռուսական խոպանն ես երևի գերադասել: Եթե սովետական շրջանում հաճախ լինեիր Երևանում, մի քանի անգամ լավ տփոց կուտեիր և նման տմարդ չեիր ծերանա՝ այ դառը կորիզ: