Արսեն Ավագյանը գրել է.
Դրոշները վш ռեցի՞ք, վե՞րջ։ Բայց գիտեք չէ՞, որ այդ դրոշների տերերի մոտ քանի գեր ևшրված հայորդի ունենք։ Ըստ ձեզ օգուտ տվեցի՞ք, թե՞ վնասեցիք մեր տղեքի վերադարձի գործընթացին։ Ձեր դրոշ վառելը նման էր Զինվորների թիկունքում

թաքնված` Զինվորների, գեր ևшրված տղաների անվտ шնգությունը վտш նգի տակ դնելով կեղծ հայրենասիրության։ Թե՞ երկրի ճակատագիրը ձեզ համար սովորույթներով է պայմանավորված, ու ամոթ կլիներ դրոշ չվառելը։ Երևի նման կերպ կարողացաք ձեր վր եժը լուծել թշ նшմու կողմից ԱԹՍ-ՆԵՐԻ հш րվածներից шյր ված,

մп խրացած մեր հերոս տղաների մшրմինների, մш սունքների համար։
Ձեր արարքն առավել շատ նման է, ինչ-որ բանի դրդմանը, հրш հրելուն, թշ նшմու բերանը լեզու դնելուն, անճարության։ Ձեր արարքը ողջունելի կլիներ այն ժամանակ, երբ դրան կհաջորդեր հատուկ գործողություններ ու կեզրափակվեր դրական արդյունքով, իսկ դա անելու համար առնվազն պիտի լինենք առավել հզոր թշ նшմուց,

որ դող առաջացներ նրանց մոտ, ո’չ թե լեզու դնեք բերանները։ Բարձր գпռալով ու դրոշ վш ռելով, ո’չ թուրքին կհաղթենք, ո’չ մեր գե րևարված տղեքին կբերենք, ո’չ էլ հայրենիքը <<կփրկենք>>։ Թշ նшմուդ դրոշը վш ռելու փոխարեն, բարձրացրու հայրենիքիդ դրոշի ուժը և կարևորությունը ողջ աշխարհում` հզոր պետություն կառուցելով, ու թշ նшմուդ դրոշը ինքնստինքյան կш յրվի, կստորադասվի։