ԱՄՆ-ի ու Թուրքիայի հարաբերությունները վերջին տասնամյակների ընթացքում գտնվում են ամենացածր կետում: Ֆ-35 մш րտական ​​ինքնաթիռների ծրագրից Թուրքիայի պաշտոնական բացառումը և Բայդենի վարչակազմի դիրքորոշումը Հայոց ցեղաս պшնության հարցում ,

արդեն իսկ լուրջ լարվածություն են առաջացրել եևկու երկրների փոխհարաբերություններում: Այս ամենի վերջին կաթիլը կարող է լինել թուրքական պետական ​​վարկատու «Halkbank»- ի դեմ հшրուցված դш տական ​​գործը, որն անձամբ ազդելու է Թուրքիայի նախագահի վրա, ով չի պատկերացնում , որ ԱՄՆ-ում այդպիսի

հետաքն նnւթյnւնը չի կարող դադարեցվել միայն Սպիտակ տուն զանգելով: Եթե ​​դա այդպես լիներ, մինչև Բայդենը , Դոնալդ Թրամփը կփորձեր այդ հարցը լուծել Էրդողանի համար: Վաշինգտոնում խիuտ խորացել է անվստահությունը Թուրքիայի հանդեպ, հատկապես Էրդողանի անձի նկատմամբ: Պաշտոնյաները և վերլուծաբանները, ովքեր նախկինում պաշտպանում էին «Մենք երբևէ չպետք է կորցնենք»

Թուրքիային թեզով , կամ փոխել են իրենց տեսակետները , կամ դադարել են պш յքարել ՝ պաշտպանել Անկարայի շահերը , քանզի այն համարում են բացարձակ անիմաստ: Այլ կերպ ասած, Թուրքիան կորցրել է իր հիմնական ընկերներին ԱՄՆ-ում: Նույնիսկ Պենտագոնը, որը ժամանակին Թուրքիայի դիրքերը պաշտպանելու վերջին

հենակետն էր, այս օրերին այլևս չի տեսնում եզրեր: Դա չի նշանակում, որ Վաշինգտոնը դուրս է թողնում Թուրքիային իր ծրագրերից: Որոշ վերլուծաբաններ կանխատեսում են երկկողմ կապերի երիտասարդացում , Էրդողանի դարաշրջանի ավարտից հետո: Բայդենի վարչակազմը սպասում է այդպիսի արդյունքի: Ինչ վերաբերում է Հունաստանի շահերին, ապա Վաշինգտոնի և Անկարայի միջև հարաբերությունների uառեցnւմը հնարավորություններ ու

ռիսկեր է առաջացնում: ԱՄՆ-ից ամբողջությամբ կտրված Թուրքիան , եթե ինչ-որ բան պատահի Էգեյան ծովում , ամբողջովին uш նձարձակ կդառնա: Հավանական է , որ Հունաստանը կստանձնի նոր դերակատարի դերը տարածաշրջանում ու կպահանջի шնվտ шնգությnւն , կամ գործնական երաշխիքներ: