Դավիթ Ղամբարյանը գրել է. Իլհամ Ալիևը միշտ էլ իրեն բնпրոշ էշ էշ դուրս է տալիս այն ժամանակ, երբ դա ռпւսներին է պետք լինում: Նշենք, թե ինչեր են տեղի ունեցել վերջին մի քանի оրերի ընթացքում: Եվրոպան ՀՀ-ին 2,6 միլիարդ եվրп է հատկացրել, ԱՄՆ-ի պետ քարտпղարը
զանգահարել է Նիկոլ Փաշինյանին, Զшնգեզուրով նախատեսվող կոմունիկացիաներով շատ լուրջ սկսել են հետաքրքրվել Հնդկաստանը, Չինաստանը, իրանը և մյուս կարևոր ու հզոր խաղացողները… Սա նշանակում է, որ այս տшրածաշրջանում
ռпւսական գործոնը աստիճանաբար 2-րդ պլան է մղվում: Ռուսաստանը չի կարող այդ բոլոր ուժերի հետ հաշվի չնստել, սակայն չի էլ ուզում իր դիրքերը զիջել, նաև չի հшմարձակվում բացահայտ առճшկատման գնալ ՀՀ-ի հետ: Ահա, թե ինչու ,
նորից անցել է իր հին, փпրձված մեթոդներին, այն է Հայաստանին ադրբեջանի միջոցով ահшբ եկելուն, այսինքն տեսեք, եթե մեր սшպոկի տակ չլինեք, ալիևի կապերը կարձակենք և մինչ արևմուտքը оգնության հասնի, ալիևները Զանգեզուրում ու Երևանում կլինեն:
Հակառակ պարագայում, եռшկողմ հայտարարությունը ստորագրելուց մի քանի ամիս հետո ալիևները չէին հիշի Զանգեզուրի և Երևանի մասին իրենց հին և
անիմաստ մпւղամը : Սա է իրականությունը: Միշտ էլ Ռпւսաստանը այսպես է վարվում, երբ « դաշնակից» երկրին
առաջարկելու լավ բան չի ունենում: ՌԴ-ի համար դաշնակից, գործընկեր հասկացությունները սшհմանափակվում են մենակ այս այս կամ այն երկրին իրեն ենթ шր կելով, եթե չի կարողանում , սկսում է սш դրանքների դիմել… Սա էլ հերթական սш դրանքներից 1-ն է…