Լիզա Ճաղարյանը գրել է. Ինչ–որ մեկին դուր չի եկել 3-րդ դասարանի դասագրքում ներառված մի բանաստեղծություն։ Ֆեյսբուքում դրել է էդ էջը, ու մի սարսափազդու «քն նարկում» է ծայր առել` հեղինակին և գիրքը կազմողին «սш տկացնելու» ազգափրկիչ ցանկությամբ։

Հեղինակը, ի դեպ, մանկագիր Յուրի Սահակյանն է, մա հացել է 2019 թ-ին։ Այսինքն, իրենց չհավանած բանաստեղծության համար անձանց «սատ կացնելու» կոչեր անողները, պարզվում է, մտահ ոգված են մեր ԵՐԵԽԱՆԵՐԻ համար։ Խեղճ երեխաներ։((((( Սովորաբար խուսափում եմ

ֆեյսբուքյան քն նարկումներին խառնվելուց` մասնավորապես եթե քն նարկողները փայլում են անհիմն մեծամտությամբ ու մեր կապարանոց զա ռանցախոսությամբ։ Այս պարագայում միջամտեցի` ընդամենը մարդուն ՍԱՏ ԿԱՑՆԵԼՈՒ ցանկություն հայտնողներին «աչքալուսանք» անելու համար, որ ում ցանկանում են ՍԱ ՏԿԱՑՆԵԼ` արդեն 2 տարի է` մш հացած է։ Կես տող

նույնիսկ չեմ գրել` իրենց ՍԱ ՏԿԱՑՆԵԼՈՒ ցանկություն հարուցած մարդու այդ բանաստեղծությունը լավն է, թե վատը։ Ինձ արդեն ոչ մենակ այդ մեկնաբանության համար ցեխն են մտցնում ու հանում, այլեւ ինձ վերագրում են կարծիքներ, որ ես չեմ ասել։ Ուղղակի չեմ ասել։ Ընդամենը ակնարկել եմ, որ մարդուն ՍԱ ՏԿԱՑՆԵԼ–ը վատ բան է։ Փոքրիկ, նույնիսկ աննշան մի ջադեպ է, բայց հո չե՞ք հերքի, որ ամբողջ Ֆեյսբուքը

այսպիսի անպատաս խանատու, կիսագրագետ, ապուշագույն հայ հոյախոսությունների առատությունից ուղղակիորեն պայ թում է։ 90 տոկոսը ո՛չ նե ղություն է տալիս գրածդ մինչեւ վերջ կարդալու, ոչ ուզում է հասկանալ, թե ինչ ես ասել. իր տեսակետին հակառակ տեսակետ ես հայտնել, ուրեմն` տո դու ո՞վ ես։ Ի դեպ, այդ բարբաջանքի հեղինակներից մեկն ինքն է ինձ ընկերության

առաջարկ ուղարկել։ Այ տիկին, հա՛, ես շատ վատն եմ, բայց դու էլ ոնց որ հի վшնդ ես, հա՞, որ քո բարձունքից իջել ես ու ինձ պես անարժան, վատ մարդու հետ որոշել ես ընկերանալ։ Հի վшնդը` չգիտեմ, բայց գռեհիկ ես, անգրագետ ես, չնչին ես ու էդ մակարդակով համարձակվում ես երեխաների ճաշակի ձեւավորմանը մասնակցել։ Բա սար սափելի չի՞։