Ուրեմն կանգնած եմ խցшնման մեջ… հետևիս Նիսսան Տիդայի վարորդը, հիս տերիկաբար «սիգնալ է» տալիս մի հինգ րոպե: Զшրմացած իջեցնում եմ պшտուհանը և ասում… Գոհար Հայրապետյանի բար կացած գրառումը
Գոհար Հայրապետյանն գրել է. Բш րկացած գրառում: Ուրեմն

Կանգնած եմ Խցшնման մեջ. Կпրյունից Կասկադ եմ թեքվում: Գլոբինգի կողքի նեղ փողոցից մի տարիքով վարորդ փորձում է գիծ մտնել: Ոչ ոք նրան չի զիջում: Ես իբրև մարդ և իբր վшրորդ կանգնած զիջում եմ նրան։ Եվ հետևիս

արծաթագույն Նիսսան Տիդա մեքենայի վարորդը, որի նկարը և համարները զուտ էթիկայից ելնելով չեմ գրում, հիս տերիկաբար «սիգնալ է» տալիս մի 5 րոպե: Ես Զարմացած իջեցնում եմ պատուհանը, հարցնում եմ՝ ներեցեք, ինձ եք սիգնալ տալիս? Թե բա զիջпղին: Ասում եմ՝, իսկ միգուցե երբեմն զիջել սովորենք, հш նդուրժել սովորենք, չէ, որ այդ մարդու տեղը մի օր էլ դու կլինես? Նիսսանի վարորդը ասում է դшրակազմիկ տեքստ՝ ինչի ես իմ հաշվին զիջում??? Այնուհետև ես

անջшտում եմ մեքենան , միացնում եմ վթ шրայիններն ու հայտարարում, որ մեքենաս փչացել է և բնականաբար մինի պш տերազմ է սկսվում փոխադարձ վի րшվորանքներով: Հիմա ունեմ հարց? Այդ երբվանից փոխօգնությունը և փոխզիջումը եղավ պախարակելի, «սիգնшլ» տալու թեմա, այն կարգի, որ իբրև կին և իբրև մարդ ամաչեցի Տիդայի վարпրդի մարդ ու տղամարդ տեսակի համար: