Շատ չանցած, Արամյանցը մի ընդարձակ , բարեկարգ փողոցներով, ոռոգման ջրերով, եկեղեցիով, դպրոցով գեղեցիկ ավան է կառուցում ՝ութսուն ընդարձակ,լուսավոր ու հարմարավոտ տներով ու նվիրում նրանց: Վար ու ցանքսի համար էլ սերմացու ու
հողագործական սարքավորումներ ուղարկում: Ի նշան երախտագիտության, նոր ավանի բնակիչները նրա պատվին այն Արամաշեն են կոչում: Արամյանցի բարեգործությունը ուներ մի յուրահատկություն՝ ազգություն չէր ճանաչում: Արամաշենը կառուցելու հետ մեկտեղ նա օգնության
ձեռք էր մեկնել հարևանությամբ գտնվող թուրքական գյուղերին: Տարբեր ժամանակներում՝ սովյալ հույներին, Բաքվի, Փոթիի բնակիչներին:Արամյանցը Թիֆլիսի «Ազգային բարեգործական ընկերության» հիմնադիրն էր ու վարչության անդամը: Ներսիսյան դպրոցի մշտական
հոգաբարձուն ու հովանավորը: Արամյանցը Թիֆլիսում մեծ համբավ և համաժողովրդական ճանաչում է ձեռք բերում քաղաքում կառուցած հի վшնդանոցով, որն աննապադեպ էր ողջ Կովկասում: Արամյանցը առաջիններից է, որ արձագանքել էր Թիֆլիսի իշխանությունների՝ քաղաքում նոր
հի վшնդանոց կառուցելու կոչին: 1903թ-ին նա քաղաքագլուխ Արգուտինսկիին հայտնում է հի վшնդանոց կառուցելու պատրաստակամության մասին, պայմանով, որ այն կրելու էր իր անունը: Հի վшնդանոցի բացման հանդիսավոր արարողությունը տեղի է ունեցել 1910թ-ին։ Սա հի վшնդանոցային մեծ համալիր էր՝ կառուցված եվրոպական չափանիշներով: Մասնագետների
գնահատմամբ, այն իր շինությամբ և սարքավորումներով համապատասխանում էր ժամանակակից գիտության պահանջներին: Արամյանցը ինքն էր անձամբ Եվրոպայից Թիֆլիս բերել տարածաշրջանում առաջին Ռենտգենյան սարքավորումը: «Արամյանցի հի վшնդանոցը» աշխարհի առաջին հի վгնդանոցներից մեկն էր, որտեղ հետազոտությունը, բուժումը, նույնիսկ՝ վիրահատությունը կատարում էին անվճար: Ասում են, նույնիսկ բուժանձնակազմի աշխատավարձը անձամբ Արամյանցն էր վճարում իր սեփական գրպանից: Հետագայում տարածքում ավելացել էին նոր հի վшնդանոցային շինություններ: «Արամյանցի հի վшնդանոցը» հի վшնդանոցային համալիրի կարգավիճակ էր ստացել: Խորհրդային տարիներին հիվ шնդանոցը վերանվանվել է Կլինիկական թիվ 1 հի վшնդանոց, բայց թբիլիսեցիները այն շարունակել են անվանել «Արամյանցի
հի վшնդանոց»: Մի քանի տարի առաջ քաղաքի իշխանությունները տարբեր պատճառաբանություններով հի վшնդանոցն ամբողությամբ քш նդեցին՝ վերացնելով հայկական հետքը: Զավեշտալին այն է, որ դրանից հետո քաղաքում տեղեկություններ են տարածվում, իբրև հի վшնդանոցը Արամյանցի է կոչվել տարածքում արևածաղիկ վաճառող պապիկի անունով: Վրաստանի խորհրդայնացումից հետո Արամյանցը կորցրել էր ողջ կարողությունը, զրկվել հարստությունից, դիրքից: Նե տվել էր իր կառուցած շենքի նկուղը՝ մատնված սովի և աղքատության: Մш հացու վի րшվորանքը կոտրել էր այդ պինդ մարդուն: Նա մш հացել է 1924թվականի աղքատության մեջ: Թա ղվել է Թիֆլիսի Խոջևանքի հայկական գե րեզմանոցում: Հու ղшրկավորությանը ներկա է եղել քաղաքի գրեթե ողջ բնակչությունը: